امير خسرو در قرآن السعدين شرح مي دهد كه چون سلطان به «خان جهان» اقطاع «اوده»را عطا كرد ، وى با «خان جهان» در انجا ماند
با علم فتح دران راه دورخان جهان ، حاتم مفلس نوازاز كف جود و كرم حق شناسمن كه بدم چاك را و پيش از آنتا زچنان بخشش خاطر قريبدر اوده برد ، ز لطفى چنانغربت از احسانش چنانم گذشتدر اوده بخشش او تا دو سال در اوده بخشش او تا دو سال
سايه فشان شد بحد كنت پورگشت باقطاع اوده ي سرفرازكر د فراهم سپه ى بى قياسكرد كرم آنچه كه بد پيش از آنبنده شدم لازمه ى آن ركيبكيست كه از لطف بتابد عنان؟كم وطن اصل فراموش گشتهيچ غم و ناله نبود از منال هيچ غم و ناله نبود از منال