ساخته از حكمت كار آگهان نادره ى حكم خداى حكيم اهل سفر را همه بروى گذر گاه روشن همره او گشته آب ژس كه بنمود باب اندرون ماه رسن بسته چو دلو استوار ماه نوى كاصل وى از سال خواست گشته گه ى سير، هلالش زبون صورت آن تخته كه بد بي بها ليك جزين فرق ندانم كنون ابروى او داده بهر چشم نور همچو كمان پر خم و تيره از ميان او برسد تير فلك را به اوج پيشتر از مرغ پرد در كشاد وقت دو منزل بدمى بل دو چند بسته به زنجير مسلسل دراز همچو كمان پر خم و تيز از ميان مرغ كه آن از پر چو بين پرد هر طرفش ره بشتاب دگراز تگ طوفان شكنش در شتاب از تگ طوفان شكنش در شتاب
خانه ى گردنده بگرد جهان خانه روان ، خانگيانش مقيم همره اوساكن و او در سفر آبله در پاش شده از حباب كشتى خصم ست كه بينى نگون يافته در خانه ى ماهى قرار يك مه نو گشته بده سال راست ژس هلال ست باب اندرون عين چو ابرو شده بر چشمها كاوست سر افراخته ابر نگون چشم بد از ابروى نيكوش دور تير ستاده ست و كمانش روان تير به تيرش نرسد گاه موج پيشتر از باد رود روز باد بار سن و سلسله و تخته بند بحر روان زو شده زنجير ساز پر، چو حواصل، زد و سو كرده باز طرفه بود ليك نه چندين پرد هر قدمش سير برآب ديگرمعجز نوح آمده بر روى آب معجز نوح آمده بر روى آب
لطفا منتظر باشید ...
