پيل چو كوهى كه بود بي سكون وان جل زر نيش به فرو شكوه سود بگردون سر شنگرف ساى پيچش خرطوم بسان كمند اژدر آن كوه شده پارپيچ بر شده بالا و سوارش بلند در ته پا كوه زمين ساى او زان سپر انگيزيى سهمناك شاه ز بندى كه به پايش فگند گر به سپل پاى برادر ز جاى كشتى عاج است تو گوئى روان گوش كه با چشم همى كرد لاغ طرفه كه آن مروحه ز آسيب باد بر كشد از تارك بدخواه مغز در صف كين كرده به دندان ستيز خصم ترش را كه بدندان دريد چون جرسش، در روش، آواز داد بانگ بلندش زده با رعد كوس خورده زخم خانه ى دولت شراباز مى شه بس كه رخش يافت رنگ از مى شه بس كه رخش يافت رنگ
چارستون زير كه بى ستون سايه همى كرد به بالاى كوه رنگ شفق زو شده شنگرف زاى اژدرى افتاده ز كوه بلند مار ازو يافته در غار پيچ چون دو پياده به پس پيل بند پايه ى كوهى به صفت پاى او در ته ى پايش سپرى گشته خاك مات شده صد شه از آن پيل بند سلسله فرياد بر ارد ز پاى گشته دو گوشش زد و سو بادبان مروحه اى بود به پيش چراغ هيچ گزندى به چراغش نداد وزين دندان كند اين كار نغز خون عدو خورده به دندان تيز زان ترشى كندى دندان نديد گنبد گردنده صدا باز داد ابر بلندش به قدم داد بوس مست شده، كرده جهانى خرابكرد فراموش خورشهاى بنگ كرد فراموش خورشهاى بنگ
لطفا منتظر باشید ...
