جهان ز رفتن مودود شه موئيد دين جريده ايست نهاد سيه سپيد جهان چه سود از آنكه از اين پيش خسروان كردند چو عاقبت همه را تا به سنجر اندر مرو كدام جان كه قضاش از وراى چرخ نبرد بگو كه خوشه آسانى از كجا چينم بگو كه جامه ى آسايش از كجا پوشم مسافران بقا را چو نيست روى مقام خداى ناصر دين را بزرگ اجراى داد شكلى نهاده اند حكيمان روزگار جشن عرب به سال درو اختران چرخميعاد وضع حمل و نماز و خداى عرش ميعاد وضع حمل و نماز و خداى عرش
به ما نمود مزاج و به ما نمود سرشت كه روزگار درو جز قضاى بد ننوشت زرزمگاه قيامت به بزمگاه بهشت شدست بستر خاك و شدست بالين خشت كدام تن كه فناش از فرود خاك نهشت كه گاو چرخ از اين تخم و بيخ هيچ نكشت چو دوك زهره از اين تاروپود هيچ نرشت دوروزه منزل و آرامگه چه خوب و چه زشت كه دهر خرد بساطى ز ملك در ننوشت اعداد آن به رمز بخواهم همى نوشت نقش مهين كعب ببين اين نكو سرشتياران مصطفى و طلاق و در بهشت ياران مصطفى و طلاق و در بهشت
لطفا منتظر باشید ...
