دراز گشت حدي درازدستى ما زمين و آب دو فعلند پر منافع سخت فغان من همه زين عيش تلخ و روى ترش فغان من ز خداوند من حميدالدين در اين چنين مه و موسم كه درع ماهى را به صد هزار تكلف به خدمتش بردمز عرض كردن و ناكردنش چنان كه كنند ز عرض كردن و ناكردنش چنان كه كنند
سپيد گشت به يك ره سپيدكارى برف هوا و آب دو بحرند پر عفونت ژرف چنانكه قليه افعى خورى بريق ترف كه از وجود من او را فراغتيست شگرف ز زور لرزه ى دريا نه قبه ماند و نه ظرف قصيده اى كه نه نقدش عيار يافت نه صرفخبر نكرد مرا بعد هفته اى به دو حرف خبر نكرد مرا بعد هفته اى به دو حرف
لطفا منتظر باشید ...
