در حسب حال و وارستگى خويش اميد و بيم دهد خلق را مسخر خويش مرا چو در دل از اين هر دو هيچ نيست ازو مرا چو در دل از اين هر دو هيچ نيست ازو بدين دو خويشتن از خلق بازپس دارم هزار ناكس پيشم گرش به كس دارم هزار ناكس پيشم گرش به كس دارم