در قناعت و خويشتن داري اى به درياى عقل كرده شناهچون كنى طبع پاك خويش پليد نان فرو زن به خون ديده ى خويش نان فرو زن به خون ديده ى خويش وز بد و نيك اين جهان آگاهچه كنى روى سرخ خويش سياه وز در هيچ سفله سركه مخواه وز در هيچ سفله سركه مخواه