در هجو كسى گفته
نكنم خواجه را به شعر هجا ان قارون كان من موسى شها چون پيل و فرزين شه پرستم رهى آمد چو رخ پيشت پياده
رهى آمد چو رخ پيشت پياده
ليك برخوانم آيتى ز نبى خواجه آنست كايد از پى فى نه چون اسبست كارم رخ پرستى چو فرزين مي رود اكنون ز مستى
چو فرزين مي رود اكنون ز مستى