گر نيستى زمانه به جنگ و نبرد خلق ور آسياى چرخ بر غمم نگرددى آب مراد زير پل كس نمي رود با من غم خرابى عالم به كلبه اى نفسى كه گر بدان دگرى مبتلا شدى يا در مدد چو مهره ميان بندمى به مهر يا كعبتين جانب خود باز مالمى بر هر كه عرضه داشتم از من كرانه كرد از خواجگان شهر چو يارى نيافتمآزاد كيست حليه ى مردان و اى دريغ آزاد كيست حليه ى مردان و اى دريغ
پيوسته با زمانه كجا در نبردمى در جوى آسيا متوطن نگردمى ورنه قفا ز ورطه ى طوفان نخوردمى كى جفت گرددى اگر آزاد و فردمى من در خلاص او به مل حمله بردمى يا گوييا كه حاده را ناگزردمى يا خود بساط حاصل خود در نوردمى گويى كه صورت غم و تيمار و دردمى گر خواجه شهريار نبودى چه كردمىآن دستگاه كو كه من آزاد مردمى آن دستگاه كو كه من آزاد مردمى
لطفا منتظر باشید ...
