حاجبت رگ ز دست دانستم رگ زند هركه او بود محرور خيرى خانه گر خراب شدست من ز خيرى به تابخانه شوم تا مشقت ره طاعت نبرد هرگز گفت چون چنان شد كه به هر گام دوره بنشيند همه جور من از اين كهنه دو صندوق تهيست خانه چون خانه ى بوبكر ربابيست وليك اى دريغا كه برون رفت بدر عمر و هنوز حال او دور مشو با كرم خويش بگو صلت و بخشش و مرسوم و مواجب بگذار عيد بگذشت و عروسى شد و سور آمده گيردانم اين قطعه چو برخواند خواهد گفتن دانم اين قطعه چو برخواند خواهد گفتن
از چه معنى از آنكه محرورست عذر عذرت مخواه معذورست غم مخور تابحانه معمورست كه نه من لنگم و نه ره دورست كه ز آمد شد خدمت عصبم رنجورست گر به خدمت نرسد در دو جهان معذورست كه به پريش گمان همه كس مغرورست اندرو هيچ طرب نيست كه بي طنبورست در و ديوار تمنى همه نامعمورست تات گويد كه چنين ها ز مروت دورست آخر ار مزد نباشد كم اگر مزدورست زانكه كابين شود آن را خلفى مقدورستتا چنين عيد و عروسى است چه جاى سورست تا چنين عيد و عروسى است چه جاى سورست
لطفا منتظر باشید ...
