با اوج گيرى شكنجه و آزار دشمنان اسلام در مكه مكرمّه، مدينه و مردم با صفاى آن در آن روزگاران، آغوش خود را براى پذيرش پيامبر ـ ص ـ و همراهان آن حضرت به گرمى گشودند. رسول خدا ـ ص ـ با آگاهى از توطئه مشركان و با استفاده از تاريكى شب از مكه خارج و پس از چند روز در ميان استقبال با شكوه مردم وارد مدينه شدند. از اين تاريخ به بعد، حدود ده سال آن حضرت در مدينه زندگى كرده، حكومت اسلامى تشكيل دادند، دشمنان قسم خورده اسلام نيز هر از چندى به مدينه حمله كرده، رو درروى مسلمانان قرار مى گرفتند از اين رو مدينه خاطرات تلخ و شيرين صدر اسلام را در برابر ديدگان حاجيان به نمايش مى گذارد و در جاى جاى آن سرزمين مى توان گوشه اى از تاريخ اسلام را با يادگارى آن دوران يافت.مسجد قُبا; همان مسجدى كه بر اساس تقوا بناشده و اولين پايگاه عبادت ساخته شده توسط رسول خدا ـ ص ـ است. با ساختمان زيبا و جذّابش در ابتداى ورود به مدينه، جلوه گرى مى كند. عارفانى كه با پيمودن مراحل كمال، توان آن را يافته اند تا حقايقى را تماشاگر باشند; بانشستن در كنار نخلهاى زيباى قبا، مى توانند ورود رسول خدا ـ ص ـ را، كه سيل مشتاقان در اطراف مسير ورودى شهر به انتظار طلوع خورشيد وجود آن حضرت نشسته اند ولحظه شمارى مى كنند، به خوبى ببينند و آنگاه به دنبال آن حضرت راه مى افتند به مسجد جمعه مى رسند; همانجاكه رسول خدا ـ ص ـ اولين نماز جمعه را اقامه فرمود، كمى بالاتر مسجد النبى ـ ص ـ را مشاهده مى كنند كه چونان نگينى بر تارك مدينه مى درخشد. به هنگام ورود چونان جبرئيل از خدا و رسولش اجازه گرفته، اذن دخول مى خوانند و وارد مى شوند. روبروى خود، «صفّه» را مى بينند و با چشم دل مهاجران ايثارگرى را آنجا نشسته مى نگرند كه براى دين نگهدارى و حمايت از اسلام، از خانه و كاشانه و خويشاوندان خود دست كشيده، وبه همراه پيامبر ـ ص ـ به مدينه آمده اند. كنارآن، خانه كوچك زهرا ـ س ـ وعلى ـ ع ـ ديده مى شود، على ـ ع ـ را دركنار آن خانه درنيمه هاى شب، نمازشب خوان مى توان ديد، واگر مقابل آن خانه بنشينى وباچشم دل بنگرى، زهراـ س ـ يگانه يادگارپيامبرـ ص ـ را خواهى ديدكه دستهاى زيباوكوچك حسن و حسين را گرفته، از خانه خارج مى شود.كمى آن طرف تر ستون هاباتوسخن مى گويند.اسطوانة الوفود شهادت مى دهد كه رسول خدا ـ ص ـ اينجا مى نشسته، به اين ستون تكيه مى داده و ميهمانان را به حضور مى پذيرفته اند.اسطوانة الحرس نيز به زبان آمده مى گويد: مولاى متقيان على بن ابيطالبـع ـ در كنار من مى ايستاد و از رسول خدا ـ ص ـ پاسدارى مى كرد.سون توبه نيز خواهد گفت: حاجيان! ابى لبابه را بنگريد كه چگونه از ترس خداوند و به خاطر جبران خطرهاى گذشته ريسمانى به گردن بسته، و آن سوى ريسمان را نيز به ستون گره زده و با اشك چشمانش به خدا التماس مى كند تا او را ببخشايد وكمى بعد پيامبر ـ ص ـ باگامهايى استوار و خندان كنار آن ستون آمده، ريسمان را باز مى كند و دست رحمت خود را بر سر ابى لبابه نهاده، به او بشارت مى دهد كه توبه ات را خدا پذيرفت. و به ناگاه گوش دلت نداى روحبخش اذان را مى شنود كه بانگ برمى آورد: «الله أكبر، الله أكبر، أشهد أن لا اله الا الله...» و مردم را به نماز جماعت فرا مى خواند.درب هاى مسجد را نظاره گر باش، سلمان آمد، اباذر داخل شد، عمار و مقداد آمدند و همه به سوى محراب در حركت. كمى بعد نماز جماعت به امامت رسول خدا ـ ص ـ تشكيل مى شود و تمامى اين چهره هاى نامى اسلام به آن حضرت اقتدا مى كنند. در كنار مسجد ـ همانجا كه هم اكنون مرقد نورانى رسول خدا ـ ص ـ است، خانه كوچكى وجود داشت كه وجود نورانى پيامبر ـ ص ـ را سالها در خود پذيرايى كرده است. خانه پيامبر ـ ص ـ را مى گويم; همان خانه به ظاهر محقر و كوچك اما در واقع بزرگ و شكوهمند. آيا درخشنده ترين چهره نبوت ورسالت محمد بن عبدالله ـ ص ـ كه با توكّل بر خداوند توانست دنيا را تحت تأثير قرار دهد. ايران و روم را به شكست واداشته و پرچم پر افتخار اسلام را بر بلنداى بام جهان به اهتزاز درآورد، در همين خانه چند مترى مى زيسته و با همين سادگى زندگى مى كرده است؟! آرى رمز موفقيت پيامبر ـ ص ـ ساده زيستى بوده است; چرا كه دستيابى به معنويت در ساده زيستى است و رفاه و رفاه طلبى آفت زندگى صحيح و اسلامى است.بر اساس فرموده رسول خدا ـ ص ـ بين قبر و منبر پيامبر ـ ص ـ باغى از باغستانهاى بهشت است; «مابين قبرى و منبرى روضه من رياض الجنّه»، آنگاه كه زائر حرم نبوى در اين مكان مى نشيند، خود را در بهشت خداوند مى بيند.يك ركعت نماز درمسجدالنبىـ ص ـ با يك هزار، و بر اساس برخى روايات با ده هزار ركعت نماز در جاى ديگر، برابرى دارد.از شايسته ترين اعمال در مسجد النبى ـ ص ـ قرآن خواندن و با جبرئيل امين هم نوا شدن است. بسيارى از آيات قرآن را فرشته وحى، در همين مسجد بر قلب نورانى رسول خدا ـ ص ـ نازل كرد و حاجى با خواندن قرآن در اين مكان مقدّس، نورانيت خاصى در وجود خويش احساس مى كند. وقتى شبها و صبح ها به هنگام برگزارى نمازجماعت در مسجد النبى ـ ص ـ حذيفى، قارى معروف قرآن، بالحن جذّاب و شيرينش حمد را مى خواند و آيات قرآن را تلاوت مى كند، به راستى در و ديوار و ستون هاى مسجد او را همراهى مى كنند و هركس قرآن را بفهمد و معانى آن را درك كند آنچنان لذّتى مى برد كه هرگز تا پايان عمر آن را فراموش نخواهد كرد.اشكم به رخ، خونم به دل، آهم به سينه است اى زائرين، اى زائرين اينجا مدينه است شهرى كه خاكش آبرو بخشد به جنّت شهر محمد، شهر قرآن، شهر عترت اينجا مدينه، شهر پيغمبر و زهرا است هم فاطمه، هم تربت پيغمبر اينجا است اينجا قدم بر عرش اعلى مى گذاريد چون پا به جاى پاى زهرا مى گذاريد آواى وحى آيد زديوار رفيعش هم باب جبرائيل و هم باب بقيعش اين قبر احمد، اين بقيع و قبرهايش گل هاى پرپر گشته اما با صفايش ما بين آن محراب و منبر جا بگيريد حاجت ز ربّ حضرت زهرا بگيريد آن فاطمه بنت اسد، آن مام عباس اين قبر ابراهيم، احمد را گل ياس اين مجتبى اين قبر بى شمع و چراغش اين سيد سجاد با آن درد و داغش در و ديوار با تو سخن مى گويد و گوشه اى از تاريخ اسلام را برايت باز مى گويد.از مسجد كه خارج مى شوى سنگفرش ها با تو حرف مى زنند.آهاى حاجى! اينجا كه قدم مى گذارى روزى و روزگارى كوچه بنى هاشم لقب داشت، خانه امام سجّاد و امام صادق ـ عليهماالسلام ـ و برخى از صحابه رسول خدا ـ ص ـ اينجا بود. آن سوى مسجد، قبر عبدالله پدر بزرگوار رسول خدا ـ ص ـ است و ... و تمامى اين آثار گرانقدر در طرح توسعه حرم از ميان رفته و هيچ ياد و نشانى از آن نيست!جلوتر بيايى، بقيع را مى بينى; همان گورستانى كه رسول خدا ـ ص ـ حتى در حال بيمارى براى مدفونين در آن از خداوند طلب مغفرت مى كرد. از پشت پنجره هاى بقيع قبور خاكىِ ارزشمندترين چهره هاى اسلام را مى بينى; امام مجتبى، امام سجاد، امام باقر، و امام صادق ـ عليهم السلام ـ در يك رديف و كنار هم. فاطمه بنت اسد مادر گرامى امير مؤمنان، همسران پيامبر ـ ص ـ دختران و عمّه هاى آن حضرت، عباس عموى گرامى اش و ابراهيم تنها پسرش ام البنين مادر قمر بنى هاشم ابوالفضل، عثمان بن مظعون صحابى باوفاى پيامبرـ ص ـ و بالاخره بيش از ده هزار نفر از پيشوايان شيعه، صحابه و ياران رسول خدا ـ ص ـ و نيز بسيارى از علما و دانشمندان و صلحا در اين گورستان در خاك آرميده اند.آه كه انديشه غلط و انحرافى وهابيان چه بر سر بقيع آورده است و چگونه اين قبرستان پر اهمّيت را با اين شكل دلخراش، در برابر چشمان ميليون ها انسان مشتاق ديدار از اماكن مقدس و پر جاذبه اسلامى به نمايش گذاشته است!بقيع هميشه آرام و ساكت است امّا با سكوت خود مظلوميّت شيعه را فرياد مى زند. سال 59 كه براى اولين بار به حج مشرف شده بودم اطراف حرم بازار بود و كمى بالاتر از باب جبرئيل كوچه باريكى وجود داشت كه به كوچه بنى هاشم معروف بود. خانه هايى نيز در آن كوچه وجود داشت كه از آنها به خانه امام صادق و امام سجّاد ـ عليهماالسلام ـ ياد مى شد و مردم با حضور در كنار اين منازل به ياد امامان و مظلوميت آنان اشك مى ريختند. پس از گذر از آن كوچه، به شارع اباذر مى رسيديم كه در يك سوى خيابان مغازه و بازار بود و در روبروى كوچه قبرستان بقيع قرار داشت. ديوارهاى آن كوتاهتر از ديوارهاى امروزى بود وزائران در پشت پنجره هاى فولادى آن ايستاده، زيارت مى خواندند. در پشت پنجره از قسمت داخل نيز خاكبردارى كرده، مردم براى كبوتران گندم و جو مى ريختند و كبوتران بسيارى مشغول دانه خوردن بودند.با توجه به توسعه حرم در چند سال اخير، طرح جديدى براى بقيع آماده كرده اند. ابتدا در كنار ديوارهاى قبلى، ديوارهاى فعلى را بلندتر از گذشته ساخته و پس از پايان كار ديوار قبلى را تخريب كردند و قبرستان را نيز از سوى شارع ستين و نيز از سوى شارع على بن ابيطالب ـ ع ـ توسعه دادند به شكلى كه هر دو سوى اتوبان شارع ستين داخل قبرستان بقيع قرار گرفت. پله ها و بالكن مقابل درب ورودى بقيع نيز مرتفع تر و وسيع تر از گذشته ساخته شد و در نتيجه قبور ائمه معصومين ـ عليهم السلام ـ بهتر ديده مى شود.روبروى درب ورودى بقيع كمى به سمت راست ديوارى سنگچنين شده وجود دارد كه چند قبر را در خود جاى داده است; چهار قبرِ آن، كنار هم قرار گرفته كه به ترتيب عبارتند از:قبر مطهّر امام مجتبى، امام سجاد، امام باقر، وامام صادق ـ عليهم السلام ـ .در قسمت بالاى سر قبور ائمه، قبر عباس عموى پيامبر ـ ص ـ و در كنار ديوار، قبر فاطمه بنت اسد مادر امير مؤمنان على ـ ع ـ واقع است.آنجاكه قبورائمه معصومـ عليهم السلام ـ قرار دارد، كمى نسبت به قسمت هاى ديگر قبرستان بقيع بلندتر است. حجة الاسلام و المسلمين آقاى عمراوى عالم و روحانى شيعيان مدينه در ديدارى خصوصى مى گفت: در گذشته و قبل از سلطه وهابيان بر حجاز، قبور ائمه در بقيع گنبد و بارگاه داشت و براى ورود به آن نيز چند پله پايين مى رفتيم تا كنار قبور رسيده، آنجا مى ايستاديم و زيارت مى خوانديم. پس از آن كه وهابيان روى كار آمدند و به تخريب اين آثار دست يازيدند، آوارهاى آن را همان جا باقى گذاشتند و در نتيجه اين قسمت كمى از ديگر قسمت ها بلندتر است.در داخل قبرستان بقيع راهروهايى به عرض دو متر وجود دارد كه تا سال 74 همه خاكى بودند ليكن از سال 75 به بعد آن ها با بلوك هاى سيمانى فرش كرده اند و در نتيجه كمتر گرد و خاك بلند مى شود. مسير عبور مردم آن جا كه قبور ائمه قرار دارد كمى وسيع تر است. زائران تا چند سال پيش دقيقاً كنار قبور ايستاده زيارت مى خواندند ليكن هم اكنون مأموران سعودى حاجيان را با فاصله حدود چهار تا شش مترى قبور نگهداشته، اجازه نزديك شدن به آنان را نمى دهند.به راستى همه جاى بقيع عليه وهابيان فريادهاى مانده در گلو دارد. لازم نيست كسى آن جا مصيبت بخواند. هر زائر تازه واردى آن منظره را ببيند، سر به ديوار و پنجره هاى بقيع گذاشته، زار زار مى گريد و غربت و مظلوميت اهل بيت ـ عليهم السلام ـ را فرياد مى كند.صبح ها از ساعت 6 تا 8 و بعد از ظهرها تقريباً از ساعت 4 تا 6 درب قبرستان بقيع را گشوده، اجازه مى دهند زائران داخل شوند، امّا در ديگر ساعات شبانه روز، علاقمندان به امامان پشت پنجره هاى بقيع ايستاده، زيارت مى خوانند و مرثيه سرايى مى كنند.اگر زيارت و گريه زائران معنا و مفهوم واقعى خود را پيدا كند، تحوّل روحى و اخلاقى و بيدارى آنان را به همراه خواهد داشت.زنان را به قبرستان بقيع راه نمى دهند از اين رو كاروان ها زائران خود را در كنار ديوار و يا فضاى باز پايين قبرستان بصورت گروهى مى نشانند و دسته جمعى زيارت مى خوانند.زائران شيعه منطقه خليج فارس نيز با نظم و انظباط خاصّى، بين بقيع و حرم نبوى ـ ص ـ مى نشينند و زيارت مى خوانند. خانم ها همه عبا بر سر و پوشيه بر صورت دارند گروهى از زائران تركيه را هم ديدم كه بصورت دسته جمعى نشسته و يك نفر نيز با بلندگو براى آنان قرآن مى خواند و آنها گوش مى كردند.زائران آن گاه كه در كنار بقيع قرار مى گيرند، خود را بين الحرمين مى بينند، در يك سو مرقد پاك و نورانى و گنبد سبز رسول خدا ـ ص ـ جلوه گرى دارد و در سوى ديگر قبور مطهر بقيع.علاوه بر آنچه بيان شد، در مدينه اماكن فراوانى وجود دارد كه هريك گوشه اى از تاريخ پرافتخار اسلام را بازگو مى كند; مساجد هفتگانه و مسجد قبلتين، مسجد مباهله، مسجد فضيخ، مسجد اباذر، مشربه ام ابراهيم، مسجد عُريض، اُحد و بسيارى از آثار به جا مانده از صدر اسلام، همه نشان از رسول خدا ـ ص ـ و ياران آن حضرت و وضع پر مخاطره آن دوران دارد و زائران با ديدن اين اماكن و مرور تاريخچه آن، و يادآورى خاطرات شكوهمند آن دوران درس هاى فراوانى را فرامى گيرند.
لطفا منتظر باشید ...
