فرهنگ بزرگ جامع نوین عربی به فارسی نسخه متنی

رَيْن: تيره و سياه شدن دل از تكرار گناه.

اَران الْقَوْمُ: هلاك شد مواشى آنها.

ران: چيزى از چرم و جز آن مانند ساق موزه كه از مفصل تا نزديك زانو را بپوشد.

رَيْنَة - رَيْنات، ج: مى، شراب.

(راهَ) الرَّجُلُ رَيْهاً، ض: آمد و رفت.

راهَ السَّرابُ: نمودار و ناپديد شد.

تَرَيَّهَ السَّرابُ: درخشيد و ناپديد شد.

سَرابٌ مُرَيَّة: سراب نمودار و ناپديد شونده.

(اَرَيْتُ) الرَّايَةَ اِرياءً: در زمين زدم نيزه را.

رِىّ: ديدار نيكو، صورت نيكو و خوب.

رايَة - راى و رايات، ج: نيزه، گلوبند يا آنچه در گردن بنده فرارى افكنند.

رِئَة، رِيَّة: جگر سفيد.

اَريَى الرَّايَةَ: پرچم را بلند كرد، افراشت.

رايَةُ شاذِن: بادبادك.