فرهنگ بزرگ جامع نوین عربی به فارسی نسخه متنی

شانَ: بدنام كرد، رسوا كرد، عيب جوئى كرد.

شائِن: ننگين، خجلت آور.

مَشائِن - مَشان، ج: عيبها.

(شاهَهُ) شَيْهاً، ض: چشم زد او را.

اَشْيَه: كسى كه شوخ چشم است.

شَيوُه: كسى كه چشم زند يعنى شوخ چشم باشد.

(شاى): گياهى است به شكل.

شاى: چاى يا دم كرده آن.

اِبْريقُ شاى: قورى چاى.

حَفْلَةُ شاى: مجلس عصرانه، چاى خورى.

مِلْعَقَةُ شاى: قاشق چاى خورى.

شاة - شِياة، ج: گوسفند و نسبت به آن.

شاهِىّ و شاوى: (عرب به گاو وحشى هم گويد).

شَوِىّ - شُويهَة و شُوَيَّة: تضعيرهاى موارد فوق.