فرهنگ بزرگ جامع نوین عربی به فارسی نسخه متنی

مَكانٌ مَصيف و مَصيُوف، اَرضٌ مَصيفَة و مَصيُوفَة: زمين و جاى تابستانى، بارانى تابستانى رسيده.

ناقَةٌ مَصيف و مَصيفَة: ماده شتر بچه دار.

رَجُلٌ مِصياف: مردى كه ازدواج نپذيرد.

اَرضٌ مِصياف - مَصاييف، ج: زمين باران تابستانى رسيده.

ناقَةٌ مَصيف و مَصيفَة: ماده شتر بچه دار.

مَصيف و مُتَصَيِّف و مُصطاف: جاى تابستانى، ييلاق.

(صيق) - صيقان، ج: گنجشك، عرق و خوى و بوى بد چهارپايان، چيز سرخ است داخل درخت خرما، گرد و غبار بالا رفته، بسيارى و كثافت، غبار، بانگ و فرياد.

صائِق: چسبنده.

(صاكَ) بِهِ الطّيبُ صيكاً،ض:بوى خوش گرفت جامه در بدن.

(صالَ) عَلَيْهِ صَيْلاً، ض: حمله كرد بر او.

صيلَ لَهُ كَذا: براى او اينچنين تقدير شده.

(صِيَّم): سخت استوار، گرد اندام.

(صين): معرب چين كشور معروف.

اُطلبُوا العِلمِ وَلَوبِالصين(حديث):علم بياموزيد اگرچه در چين باشد.

صَوانى - صينِيَّه واحد: ظروف چينى.

(صينِىّ): اهل و ظروف چين.

صينِيَّة - صَوانى، ج: سينى، سوزن در راه آهن.