برآوردن حاجت مؤمن - عرفان اسلامی جلد 4

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

عرفان اسلامی - جلد 4

حسین انصاریان

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

در هر صورت در سلام‏كردن نسبت به كسى تكبر و بخل مكن كه در حديث آمده :

بخيل‏ترين مردم كسى است كه در سلام به مردم بخل داشته باشد[299] .

[ وَأَعِنْ مَنِ اسْتَعانَ بِكَ في حَقٍّ وَارْشِدِ الضّالَّ وَأَعْرِضْ عَنِ الْجاهِلينَ ]

و به هركس در مسير حق و امور زندگى از تو كمك و يارى خواست يارى بده و كسى كه راه را گم كرده او را به راهى كه نسبت به آن قصد دارد ، هدايت و ارشاد كن و از اهل جهل و لهو و لعب بپرهيز .

در اين جمله سه موضوع اساسى تذكر داده شده :

1 ـ يارى آن‏كس كه يارى مى‏طلبد .

2 ـ راهنمايى گمگشتگان .

3 ـ اعراض از جاهل .

برآوردن حاجت مؤمن

برآوردن حاجت مؤمن ، امر بسيار مهمى است ، به طورى كه ائمه بزرگوار عليهم‏السلام گاهى براى اداى حاجت يك نيازمند حاضر به قطع طواف بودند .

امام صادق عليه‏السلام براى قضاى حاجت يك مؤمن ، به ابان بن تغلب دستور قطع طواف داد و فرمود :

ثواب قضاى حاجت مؤمن از ثواب هفتاد طواف برتر است[300] .

راوى مى‏گويد :

سالى براى حج آماده شدم ، خدمت حضرت صادق عليه‏السلامرسيدم . فرمود : قصد كجا دارى ؟ گفتم : حج . فرمود : مى‏دانى براى حاجى چه اندازه از ثواب است ؟

عرضه داشتم : نمى‏دانم برايم بگو . فرمود : هرگاه عبد هفت مرتبه خانه را طواف كند و دو ركعت نماز به جاى آورد و صفا و مروه را سعى كند ، خداوند بزرگ شش هزار حسنه به او عنايت مى‏كند و شش هزار سيئه از او محو مى‏نمايد و شش هزار درجه به او مى‏افزايد و شش هزار حاجت از او روا مى‏كند ، آن هم حاجت دنيا و آخرت . عرض كردم : فدايت شوم ، خيلى ثواب است . فرمود : به ثواب بيشتر از اين تو را خبر دهم ؟ عرض كردم : آرى . فرمود : قضاى حاجت انسان مؤمنى بالاتر از حج و حج و حج و خلاصه تا ده برابر حج است !![301]

قالَ رَسُولُ اللّهِ صلى‏الله‏عليه‏و‏آله : مَنْ سَرَّ مُؤْمِنا سَرَّني وَمَنْ سَرَّني فَقَدْ سَرَّ اللّهَ[302] .

پيامبر خدا صلى‏الله‏عليه‏و‏آله فرمود : هركس مؤمنى را خوشحال كند ، مرا خوشحال كرده و هركه مرا خوشحال كند ، خدا را خوشحال كرده است .

امام صادق عليه‏السلام فرمود :

هركس بر مؤمنى سرور وارد كند ( كنايه از اين‏كه او را از گرفتارى نجات دهد ، قرضش را ادا كند ، به عيادتش برود ، حاجتش را روا نمايد ) ، خداوند ، عمل او را مجسم كند تا وقت مرگش به او بگويد : اى دوست خدا ! بشارت باد تو را به كرامت و رضوان الهى . اين عمل مجسم با او هست تا داخل قبر شود ، باز همان بشارت را بدهد چون به محشر درآيد ، باز هم همان بشارت را بدهد و در هر هولى با او هست و همان بشارت را مى‏دهد ؛ مؤمن از اين چهره بشارت دهنده مى‏پرسد : كيستى ؟

پاسخ مى‏دهد : سرورى هستم كه براى فلان كس آوردى[303] .

/ 244