ارشاد ضال ، يعنى كسى كه جاده و طريق را گم كرده ، از عبادات و كارهاى پربهره در اسلام است تا جايى كه پيامبر بزرگ اسلام صلىاللهعليهوآله ارشاد ضال را از نظر ثواب مساوى با صدقه دانسته است ؛ اين ثواب مربوط به كسى است كه راه ظاهرى را گم كرده باشد ، اما كسى كه راه باطن را گم كرده ، اگر انسان با امر به معروف و نهى از منكر و موعظه حسنه و اخلاق اسلامى ، او را به طريق هدايت دلالت كند به فرموده حضرت صادق عليهالسلام همانند اين است كه تمام بشريت را از گمراهى نجات داده است .تمام انسانها استعداد قبول تربيت و هدايت الهى را دارند ؛ زيرا درون و سرّ همه با مسئله فطرت عجين شده و مايههاى الهى در خلقت و آفرينش انسان به كار رفته است .نااميد از هدايت بنى آدم نبايد بود ، با توجه به آيات و روايات به نظر مىرسد كه بزرگ ترين و مهمترين و پرسودترين عبادت ، هدايت گمراه است .اگر انسان مردم را در گمراهى ببيند و اقدام به نجات آنان ننمايد ، بدترين گناه را در تمام دوره عمرش مرتكب شده است .ريشه و منشأ تحولات جسمى و نفسى و روحى انسان بىاندازه محكم است و حيات انسان با تولد از مادر شروع نمىشود ، بلكه مقدمات طولانى دارد و حتى از روز انعقاد نطفه هم آغاز نمىكند ، بلكه پيشتر از آن است ؛ زيرا كه نفس يا روحى كه به وسيله يك جسم ، تجلى در اين عالم مىكند يك حيات و سرنوشت خاصى با خود همراه مىآورد كه تار و پود آن در اعماق زمان و ابديت تنيده شده است ، ولى اسرار آن براى مردمان امروزى هنوز پوشيده مىباشد[306] .ولى وظيفه بزرگ و مهم ماست كه با حس مسؤوليت وجدانى و الهى و شفقت و مهربانى به هدايت وى در صراط مستقيم بكوشيم .
لطفا منتظر باشید ...
