عرفان اسلامی جلد 4

ششم : پيروى از روش من در نماز و روزه و صدقه ، اما نماز پنجاه و يك ركعت ، اما روزه در هر ماه سه روز ، پنجشنبه اوّل ماه و چهارشنبه وسط ماه و پنج شنبه آخر ماه ، اما صدقه در حدى كه بگويند اسراف در بخشش دارد ولى اسراف نكرده باشى .

تو را به نماز شب سفارش مى‏كنم ، تو را به نماز شب سفارش مى‏كنم ، تو را به نماز شب سفارش مى‏كنم و تو را به نماز زوال شمس سفارش مى‏نمايم ، در هر حال قرآن بخوان ، در نماز دست را بلند كرده و در پيشگاه حق آن را دگرگون و واژگون كن ، با هر وضو و نمازى مسواك كن و به تمام حسنات اخلاقى آراسته شو و از تمام سيئات اخلاقى دورى نما ، اگر اين برنامه‏ها را انجام ندادى و دچار انواع خسارت‏ها شدى ، خود را سرزنش كن[124] .

أَنَّهُ صلى‏الله‏عليه‏و‏آله كَانَ يَبْكى حَتّى يُغْشى عَلَيْهِ[125] ؛

رسول گرامى اسلام صلى‏الله‏عليه‏و‏آله در برابر حضرت حق آن‏قدر گريه مى‏كرد ، تا جايى كه از حال مى‏رفت !!

در روايت آمده :

ابوذر از خشيت حضرت رب به حدى گريه كرد كه چشم درد گرفت . گفتند : اگر از خدا رفع چشم دردت را مى‏خواستى ، شفا مى‏يافت . گفت : از چشم منصرفم و درد چشم غصه بزرگ من نيست . گفتند : چه علتى تو را از درد چشم منصرف كرده ؟ گفت : دو موضوع بزرگ : بهشت و جهنم !![126] پيامبر اسلام صلى‏الله‏عليه‏و‏آله به ابوذر فرمودند :

علمى كه باعث گريه انسان نشود ، علم با منفعت نيست .

خداوند در قرآن مجيد ، عالمان را بدين‏گونه ستوده :

إِنَّ الَّذِينَ أُوتُوا الْعِلْمَ مِن قَبْلِهِ إِذَا يُتْلَى عَلَيْهِمْ يَخِرُّونَ لِلْأَذْقَانِ سُجَّداً * وَيَقُولُونَ سُبْحَانَ رَبِّنَا إِن كَانَ وَعْدُ رَبِّنَا لَمَفْعُولاً * وَيَخِرُّونَ لِلْأَذْقَانِ يَبْكُونَ وَيَزِيدُهُمْ خُشُوعاً [127] .

همانا كسانى كه پيش از [ نزول ] آن معرفت و دانش يافته‏اند ، زمانى كه بر آنان مى‏خوانند ، سجده‏كنان به رو در مى‏افتند . * و مى‏گويند : منزّه و پاك است پروردگارمان بى‏ترديد وعده پروردگارمان [ به پاداش مؤمنان و كيفر مجرمان ] قطعاً انجام شدنى است . * و گريه‏كنان به رو در مى‏افتند و ]شنيدن قرآن ] بر فروتنى و خشوعشان مى‏افزايد .

و نيز پيامبر بزرگ صلى‏الله‏عليه‏و‏آله فرمود :

اى ابوذر ! كسى كه مى‏تواند گريه كند ، پس گريه كند ، اگر نمى‏تواند قلبا محزون شود و به صورت گريه كن درآيد كه قلب سخت و قاسى ، از خدا دور است ...[128] .

پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله فرمود :

علامت بدبختى ، خشكى چشم ، سنگ دلى ، شدت حرص در طلب رزق و اصرار بر گناه است[129] .

در روايات آمده :

چيزى از عمل خير برابر با گريه از خوف خدا نيست[130] .

و نيز در حديث آمده :

چشمى كه از خوف خدا گريست ، در قيامت گريان نيست و قطره‏اى از اشك چشم براى خدا ، دريايى از آتش را خاموش مى‏كند و اگر گريه كننده‏اى در امتى بگريد به همه رحم خواهد شد و خوشا به حال بنده‏اى كه خداوند او را در گريه ببيند و گريه كنندگان در قيامت در رفيق اعلا هستند و نزديك ترين مرحله عبد به رب گريه در سجده است[131] .

آرى ، گريه در سجده چه گريه پرارزش و با قيمتى است و راستى كارى هم چون او در ميان برنامه‏هاى عبادتى نمى‏توان يافت .

انسان توفيق پيدا كند در كنج خلوتى به وقت سحر با توجه به عظمت دوست و حقارت خود و با توجه به پرونده سياه و پر از وزر و وبال ، عصيان و خطايى كه نسبت به حضرت يار داشته ، سر به سجده گذارد و با توجه كامل و دل شكسته و اشك ريزان بخواند و با خواندن و گريه تمام وجود خود را شستشو دهد .