شب زنده دارى ائمه اطهار عليهم‏السلام - عرفان اسلامی جلد 4

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

عرفان اسلامی - جلد 4

حسین انصاریان

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

شب زنده دارى ائمه اطهار عليهم‏السلام

انبياى الهى و ائمه طاهرين عليهم‏السلام و بيداران راه و عاشقان جمال و عارفان به حضرت مولا قسمت عمده‏اى از ساعات شب خود را به قيام و سجود و ركوع و قنوت و گريه مى‏گذراندند و بالاترين لذت را از اين برنامه عظمى و مسئله والا مى‏بردند.

بيدارى شب و عبادت و مناجات رسول عزيز اسلام صلى‏الله‏عليه‏و‏آله داستانى است كه هر انسانى از شنيدن آن تعجب مى‏كند و گاهى انسان ، طاقت استماع عبادات رسول مكرم الهى صلى‏الله‏عليه‏و‏آله را ندارد .

على عليه‏السلام اَعبد مردم و سيد عابدين و مصباح متهجدين بود ، نمازش از همه كس بيشتر و روزه‏اش فزون‏تر بود ، تمام بندگان الهى از آن جناب نماز شب و ملازمت در اقامت نوافل را آموختند و شمع يقين را در راه دين از مشعل او افروختند .

پيشانى نورانى‏اش از كثرت سجود پينه كرده بود و محافظت آن بزرگوار بر اداى نوافل به حدى بود كه نوشته‏اند :

در ليلة الهرير در جنگ صفين در بين دو لشكر نطعى برايش گسترده بودند و بر آن نماز مى‏كرد و تير از راست و چپ او مى‏گذشت و بر زمين مى‏آمد و ابدا آن حضرت را تزلزلى نبود و وحشتى در ساحت وجود مقدسش راه نداشت ؛ به هنگام شب آن چنان در عبادت و گريه غرق بود كه گاهى غش مى‏كرد و مهم‏تر از همه اين‏كه حضرت على بن الحسين عليه‏السلامبا آن كثرت عبادت و نماز مى‏فرمود :

وَمَنْ يَقْوى عَلى عِبادَةِ عَلِىِّ بْنِ أَبيطالِبٍ عَلَيْهِ السَّلامُ[143] ؟ !

چه انسانى را توانايى عبادت على بن ابيطالب عليه‏السلام است ؟ !

امام صادق عليه‏السلام مى‏فرمايد :

امام حسن عليه‏السلام در زمان خود از همه اهل زمان عبادت و زهدش بيشتر بود .

هرگاه ياد مرگ و قبر و بعث و نشور و گذشتن بر صراط مى‏كرد ، گريه مى‏كرد و چون عرض اعمال را بر حضرت حق توجه مى‏نمود ، نعره مى‏كشيد و مدهوش مى‏گشت و چون به نماز مى‏ايستاد ، بندهاى بدنش مى‏لرزيد ؛ براى اين‏كه خود را در برابر حضرت ذوالجلال مى‏ديد و چون ياد بهشت و دوزخ مى‏كرد ، مضطرب مى‏شد ، مانند اضطراب كسى كه دچار گزش مار و عقرب شده ، در آن حال از خداوند طلب بهشت مى‏كرد و به حضرت او از عذاب جهنم پناه مى‏برد .

ابن بابويه به سند معتبر از امام مجتبى عليه‏السلام روايت مى‏كند كه حضرت فرمود :

در شب جمعه مادرم فاطمه عليهاالسلام در محراب خود ايستاده و مشغول بندگى حق تعالى گرديد و پيوسته در ركوع و سجود و قيام و دعا بود تا صبح طالع شد[144] .

ابن‏عبد ربه - كه از علماى بزرگ اهل سنت است - در كتاب «عقد الفريد» روايت كرده كه :

خدمت حضرت على بن الحسين عرض شد : چرا اولاد پدر شما كم است ؟

فرمود : تعجب است كه چگونه مثل من اولادى از براى او باشد ؟ چه آن كه پدرم در هر شبانه روز هزار ركعت نماز مى‏گذارد، پس چه زمان فرصت رفتن پهلوى زن داشت[145] ؟

/ 244