باب 54: در گرفتن و عطا كردن - عرفان اسلامی جلد 10

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

عرفان اسلامی - جلد 10

حسین انصاریان

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
لیست موضوعات
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

از پروردگارم حيا مى‏كنم بهشت را براى برادر دينى خود از او بخواهم ولى نسبت به دينار و درهم در حقّ او بخل ورزم ، چون قيامت شود حضرت حقّ به من بگويد : اگر بهشت از تو بود هر آينه بخيل‏تر ، بخيل‏تر ، بخيل‏تر از آن درهم و دينار نسبت به برادرت بودى .

رسول اسلام صلى‏الله‏عليه‏و‏آله مى‏فرمايد :

مردان چهار نفرند :

1 ـ سخى ،

2 ـ كريم ،

3 ـ بخيل ،

4 ـ لئيم .

سخى كسى است كه مى‏خورد و مى‏خوراند ، كريم كسى است كه نياز خود را به ديگران مى‏دهد ، بخيل كسى است كه مى‏خورد و نمى‏خوراند ، پست آن آدمى است كه نمى‏خورد و نمى‏خوراند[239] .

باب 54: در گرفتن و عطا كردن

قالَ الصّادِقُ عليه‏السلام :

مَنْ كانَ الاَْخْذُ اَحَبَّ اِلَيْهِ مِنَ الْعَطاءِ فَهُوَ مَغْبُونٌ لاَِنَّهُ يَرَى الْعاجِلَ بِغَفْلَتِهِ اَفْضَلَ مِنَ الاْجِلِ .

وَيَنْبَغى لِلْمُؤْمنِ اِذا اَخَذَ اَنْ يَأْخُذَ بِحَقٍّ وَاِذا أعْطى فَفى حَقٍّ وَبِحَقٍّ وَمِنْ حَقٍّ .

فَكَمْ مِنْ آخِذٍ مُعْطٍ دينَهُ وَهُوَ يَعْلَمُ ، وَكَمْ مِنْ مُعْطٍ مُورِثٍ نَفْسَهُ سَخَطَ اللّهَ ، وَلَيْسَ الشَّأْنُ فِى الاَْخْذِ وَالاِْعْطاءِ وَلكِنْ فِى النّاجى ، وَالنّاجى مَنِ اتَّقَى اللّهَ فِى الاَْخْذِ وَالاِْعْطاءِ وَاعْتَصَمَ بِحَبْلِ الْوَرَعِ .

وَالنّاسُ فى هاتَيْنِ الْخَصْلَتَيْنِ خاصٌّ وَعامٌّ ، فَالْخاصُّ يَنْظُرُ فى دَقيقِ الْوَرَعِ فَلا يَتَناوَلُ حَتّى يَتَيَقَّنَ اَنَّهُ حَلالٌ وَاِذا اَشْكَلَ عَلَيْهِ تَناوَلَ عِنْدَ الضَّرُورةِ ، وَالْعامُّ يَنْظُرُ فِى الظّاهِرِ فَما لَمْ يَجِدْهُ وَلا يَعْلَمُهُ غَصْباً وَلا سِرْقَةً تَناوَلَ ، وَقالَ : لا بَأْسَ هُوَ لى حَلالٌ .

وَالاَْمينُ فى ذلِكَ مَنْ يَأْخُذُ بِحُكْمِ اللّهِ وَيُنْفِقُ فى رِضاهُ .

[ مَنْ كانَ الاَْخْذُ اَحَبَّ اِلَيْهِ مِنَ الْعَطاءِ فَهُوَ مَغْبُونٌ لاَِنَّهُ يَرَى الْعاجِلَ بِغَفْلَتِهِ اَفْضَلَ مِنَ الاْجِلِ ، وَيَنْبَغى لِلْمُؤْمنِ اِذا أَخَذَ اَنْ يَأْخُذَ بِحَقٍّ وَاِذا أعْطى فَفى حَقٍّ وَبِحَقٍّ وَمِنْ حَقٍّ ]

اخذ و عطاى نادرست

مسئله مال دوستى و عشق به درهم و دينار فطرى هر انسان است و اگر محبت به مال دنيا نبود ، نظام زندگى بشرى از هم مى‏گسست ، چيزى كه هست اگر محبت به مال مقيّد به بازدارنده‏هاى الهى از قبيل ورع و تقوا و قوانين حلال و حرام خدايى نباشد آدمى را دچار مرض بسيار خطرناك استكبار ، استغنا و طغيان خواهد كرد و در جوّ اين امراض است كه آدمى تبديل به غول وحشت‏آورى شده و دچار تجاوز و ياغى‏گرى و پايمال كردن حقوق انسان‏ها در همه شؤون حيات خواهد شد .

/ 215