تحفه مخصوص الهى - یک هزار سخن از حضرت علی (علیه السلام) نسخه متنی

تحفه مخصوص الهى

اِنَّ الْجِهادَ بابٌ مِنْ اَبْوابِ الْجَنَّةِ فَتَحَهُ اللّهُ لِخاصَّةِ اَوْلِيائِهِ. [ نهج البلاغه، خ 27، ص 94. ]

جهاد درى است از درهاى بهشت كه خداوند به روى دوستان نزديك خويش گشوده است.

آثار ترك جهاد

فـَمـَنْ تـَرَكـَهُ "الجـهـاد" رَغـْبـَةً عـَنـْهُ اَلْبَسَهُ اللّهُ ثَوْبَ الذُّلِّ وَ شَمْلَةَ الْبَلاءِ وَ دُيِّثَ بِالصَّغارِ وَالْقـَمأَةِ وَ ضُرِبَ عَلى قَلْبِهِ بِالاِْسْهابِ وَ اُديلَ الْحَقُّ مِنْهُ بِتَضْييعِ الْجِهادِ وَ سِيمَ الْخَسْفُ وَ مُنِعَ النَّصَفُ. [ نهج البلاغه، خ 34، ص 114. ]

هـر كـس از سـر بـى ميلى جهاد را وانهد، خدا جامه ذلّت بر اندامش فرو پوشد و در گرفتاريش بپيچد، از درون به خود كم بينى و بلاهت آلوده شود و پرده اى از كم انديشى و پرگويى بر قلبش فرود آيد و به كيفر تباه كردن جهاد، حق از او روى بگرداند، به سختى و رنج گرفتار شود و از عدل و انصاف محروم بماند.