عيب جويى عيب پوشى بزرگوارانه اَلْحَذَرَ الْحَذَرَ فَوَاللّهِ لَقَدْ سَتَرَ حَتّى كَاَنَّهُ قَدْ غَفَرَ. [ نهج البلاغه، ح 29، ص 1099. ]بـه هـوش باش و آگاه! به خدا سوگند، خداوند گناه كسان را چنان مى پوشاند كه گويا آن را بخشيده است.