لوامع صاحبقرانی جلد 8

‌صفحه‌ى 128

به حضرت امام جعفر صادق (صلوات اللَّه عليه) كه شما مى‏دانيد كه كار من چيست يعنى شتر به كرايه مى‏دهم و گاه هست كه به نزد من مى‏آيد زنى كه من مى‏شناسم كه مسلمانست و دوست دار شماست و شيعه شماست و محرمى ندارد كه او را بر شتر سوار كند و به زير آورد شتر به او كرايه بدهم حضرت فرمودند كه هر گاه زن شيعه بيايد به او كرايه بده يا او را مى‏توانى كه بر شتر سوار كنى و به زير آورى به درستى كه مؤمن محرمست بر مؤمنه بعد از آن اين آيه را خواندند كه مردان و زنان شيعه بعضى از ايشان ولايت دارند بر بعضى يعنى زن شيعه بمنزله خواهر و مادر و فرزند يكديگرند در امثال اينها. و مراد از مؤمن در اينجا ظاهرا عادلست يعنى امثال تو مردمان عادل ضبط مى‏كنى خود را كه بقصد لذت او را بر ندارى چنانكه مادر و خواهر خود را بر مى‏دارى و اگر نظرت برو و موى او افتد مكرر نظر نمى‏كنى قصور ندارد.

و به دوازده سند حسن از ابو بصير منقولست قريب باين از آن حضرت (صلوات اللَّه عليه)، و در حسن كالصحيح از آن حضرت (صلوات اللَّه عليه) منقولست كه فرمودند كه زن حرّه متوجّه مكه معظمه مى‏تواند شد با ثقات يعنى عدول ضابط يا جمعى كه اعتماد بر ايشان باشد اگر چه بد مذهب باشند