لوامع صاحبقرانی جلد 8

‌صفحه‌ى 147

صادق (صلوات اللَّه عليه) در شخصى كه وصيت كند كه از جهة او حجة الاسلام را به جا آورند و جميع اموال او نشود مگر پنجاه درهم فرمودند بيرون مى‏كنند از جهة او حج ميقاتى از يكى از ميقاتهاى كه رسول خدا (صلّى الله عليه وآله وسلّم) مقرر فرموده‏اند از نزديك.

و منقول است در صحيح از بزنطى از محمد بن عبد اللَّه و ظاهرا سبط ثقه زراره باشد كه گفت سؤال كردم از حضرت امام على بن موسى الرّضا (صلوات اللَّه عليهما) از شخصى كه بميرد و وصيّت كند كه از جهة او حج كنند از كجا شروع در حج مى‏كند فرمودند كه بقدر مالش كه داشته باشد از منزلش و اگر نداشته باشد از كوفه و اگر نه از مدينه مشرفه و در قوى كالصحيح منقولست از عمر بن يزيد كه آن حضرت (صلوات اللَّه عليه) فرمودند در شخصى كه وصيّت كرده باشد بحج و از كوفه كافى نباشد فرمودند كه از ميقات كافى است.

و كالصحيح بلكه در صحيح منقول است از زكريّا بن آدم كه گفت سؤال كردم از حضرت امام رضا (صلوات اللَّه عليه) از شخصى كه بميرد و وصيّت كند به حجى آيا جايز است كه از جهة او استيجار نمايند از غير آن شهرى كه در آن شهر مرده است حضرت فرمودند كه هر چه پيشتر از ميقاتست يا هر چه نزديك ميقاتست از او مجزى است. و ظاهر اين حديث آنست كه حج ميقاتى كافى است، و حمل كرده‏اند اكثر بر حالت ضرورت و اظهر آنست كه از بلد موت مستحب باشد و احوط آنست كه از بلد موت اخراج كنند خصوصا با وصيّت از بلد موت يا مطلقا از بلد موت اخراج نمايند هر گاه يتيم يا غايب نداشته باشد و اگر وصى يا مجنون يا غايب بوده باشد احوط ميقاتيست و اولى آنست كه بلّغ ورثه زياده از اجرت ميقاتى را از خود بدهند.