لوامع صاحبقرانی جلد 8

‌صفحه‌ى 169

المشهور وارد است كه اوّل سر بتراشد ديگر هدى را بكشد و بر جواز حمل كرده‏اند يعنى جايز است كه اول سر بتراشد و بهتر آنست كه اوّل نحر كند و اللَّه تعالى يعلم‏

[جماع در عمره مفرده‏]

(و روى علىّ بن رئاب عن مسمع ابن عبد الملك عن ابى عبد اللَّه (صلوات اللَّه عليه) فى الرّجل يعتمر عمرة مفردة ثمّ يطوف بالبيت طواف الفريضة ثمّ يغشى امرأته قبل ان يسعى بين الصّفا و المروة قال قد افسد عمرته و عليه بدنة و يقيم بمكّة حتّى يخرج الشّهر الّذى اعتمر فيه ثمّ يخرج إلى الوقت الّذى وقّته رسول اللَّه (صلّى الله عليه وآله وسلّم) لأهله فيحرم منه و يعتمر)

(1) و به اسانيد صحيحه و حسنه كالصحيحه منقولست از حضرت امام جعفر صادق (صلوات اللَّه عليه) در شخصى كه عمره مفرده كند و طواف واجب عمره را به جا آورد و پيش از آن كه سعى كند ميان صفا و مروه با زن خود جماع كند حضرت فرمودند كه عمره‏اش را فاسد كرده است و بر اوست كه بدنه بكشد و در مكه معظمه بماند تا بيرون رود از ماهى كه در آن احرام گرفته بود و بعد از خروج ماه مى‏رود بيكى از مواقيتى كه حضرت سيد المرسلين (صلّى الله عليه وآله وسلّم) مقرر فرموده‏اند و از آنجا احرام مى‏گيرد و عمره را به جا مى‏آورد و ظاهر آنست كه عمره فاسد را تمام مى‏كند و در ماه ديگر عمره قضا را به جا مى‏آورد، و اين عمره‏ايست كه به سبب فساد عمره واجب مى‏شود اگر چه عمره اوّلى سنّت باشد، و اشعارى دارد به آن كه مى‏بايد كه ميان دو عمره يك ماه بوده باشد و ظاهر آنست كه ماه را از ابتداء احرام اوّل حساب مى‏كند و اولى آنست كه از آخر آن حساب كنند و ظاهرا ماه هلالى معتبر است اگر چه در ميان ماه باشد اگر چه اولى آنست كه سى روز بگذرد