لوامع صاحبقرانی جلد 8

‌صفحه‌ى 411

راهنمايى كرده همه را به عفو، اى خداوندى كه عفو را زينت داده كه در نظر همه كس خوش‏نماست اى خداوندى كه فوايد دنيوى و اخروى مترتب ساخته بر عفو، اى خداوندى كه دوست مى‏دارى عفو را اى خداوندى كه مى‏بخشى به سبب عفو، اى خداوندى كه عفو مى‏كنى به سبب عفو، اى پروردگار عفو عفو كن عفو كن گناهان ما را و تضرع و زارى كن بسوى حق سبحانه و تعالى و گريه كن و اگر گريه‏ات نيايد خود را به گريه بدار بهر نحو كه باشد. حتى به ياد كردن مردگان و جهد كن كه آبى از ديده‏ات بيرون آيد اگر چه مقدار سر مگسى باشد و سعى كن در دعا.

ديگر از مروه به زير آ و به جانب صفا رو هموار به پاى خود، و چون به مناره اول رسى نزديك بازار عطاران تند برو بنحو سابق تا مناره اول از جانب صفا، و چون به آن مناره رسى تند رفتن را ترك كن و هموار برو تا صفا و بايست بر صفا و روى خود را به خانه كن و آن چه در دفعه اول گفته بگو، ديگر به جانب مروه روان شو مثل اول و هر چه كرده از هموار راه رفتن دو طرف و تند رفتن ميان دو مناره و پياده رفتن همه را به جا آور تا مروه پس هفت شوط كن ميان صفا و مروه كه چهار مرتبه وقوف در صفا كنى و چهار مرتبه در مروه كه هفت مرتبه سعى كرده باشى، و اين عبارت فقه رضوى است و ابتدا به صفا مى‏كنى و ختم به مروه مى‏كنى و كسى كه ترك كند تند رفتن را در سعى از روى نادانى يا فراموشى و به او گفتند يا به خاطرش آيد روى خود را نمى‏گرداند و پس پس بر مى‏گردد تا به محل هروله مى‏رسد و تدارك مى‏كند هروله را.

و در حسن كالصحيح و موثق بطرق متكثره كالصحيحه منقولست از ابن عمار كه حضرت امام جعفر صادق (صلوات اللَّه عليه) فرمودند كه بعد از دعاها و اذكار از صفا به زير آ و پياده برو با سكينه و وقار و ذكر و فكر و آرام تا