لوامع صاحبقرانی جلد 8

‌صفحه‌ى 446

بنده باشد و كارى به علل شرايع نداشته باشد با وجوه بسيارى كه گفته‏ام.

خداوندا اين را در نامه عمل من بنويس و عمل مرا بفرما كه بالا برند به عليين و سبب رفعت درجه من گردان و يك يك را برمى‏دارى و به جمره مى‏زنى و همه را يك بار نمى‏زنى و همه را از پيش رو مى‏زنى و از بالاى جمره نمى‏زنى به آن كه بر بالاى كوه روى و از بالا به زير زنى و با هر سنگ ريزه كه مى‏اندازى بگو كه حق سبحانه و تعالى از آن بزرگتر است كه وصف توان كرد بزرگى او را.

خداوندا دفع كن از ما شياطين را كه شيطان بزرگست و لشكرهاى او خداوندا اين حج را بگردان حج نيكو و مقبول و اين عمل را نيز مقبول گردان يا حجم را از جمله اعمال مقبول گردان و سعى مرا مشكور گردان كه مرا مثاب گردانى، يا آن كه مباهات كنى به سعيهاى ناقص من با فرشتگان و گناهانم را مغفور گردان.

خداوندا اين جمره را مى‏زنم يا اين حجرا به جا مى‏آورم از روى ايمان به تو و تصديق كتاب تو و بر سنت پيغمبرت محمد (صلّى الله عليه وآله وسلّم) به جا مى‏آورم تا آن كه هر هفت را به زنى و همين كافى است كه از جهة هر سنگ ريزه كه زنى يك اللَّه اكبر به گويى، پس اگر يكى از اينها نزديك جمره افتد و به آن نرسد يا در راه افتد ديگرى را بعوض از آنجا كه ايستاده بردار و از آن سنگ ريزه‏ها كه انداخته‏اند بر مدار، و چون جمره عقبه را زدى حلال مى‏شود بر تو هر چيزى مگر زنان و بوى خوش چنانكه در فقه رضويست با اكثر اين عبارات، و مخالف احاديث متواتره است كه محل نمى‏شود از چيزى تا سر نتراشد، و ممكن است كه چيزى افتاده باشد چنانكه لفظ ثياب نيز افتاده است و چنين باشد كه «و حلقت و ذبحت» يا إلى اخره يعنى افعال منى را به جا آورى و استقبال قبله نيز وارد شده است در جمره عقبه، و در فقه‏