لوامع صاحبقرانی جلد 8

‌صفحه‌ى 45

نيز بر مى‏گردد و اگر بازگشت نداشته باشد مخير است ميان آن كه بر گردد يا نائب بگيرد يا در آنجا بكند و هم چنين اگر در دورتر با امكان آمدن بى مشقتى اگر چه اولى آنست كه اگر مشقت عظيم نباشد بر گردد چون در روايات بسيار استدلال به آيه كريمه شده است كه مقام ابراهيم (عليه السلام) را مصلى كنيد يعنى در آنجا نماز طواف را به جا آوريد و اگر متعسّر باشد برگشتن احوط آنست كه اگر در همان موضع كه به خاطرش رسيده است به جا آورد و اگر خود بازگشت داشته باشد در سال ديگر احتياطا قضا كند و الا كسى را نايب كند كه بدل از او در آنجا به جا آورد و اگر شخصى حج كرده باشد و قرائت نمازش يا واجبات ديگر نماز را درست نكرده باشد مثل اكثر مردمان اولى آنست كه بعد از تصحيح قرائت و واجبات خود هر جا كه باشد به جا آورد و احتياطا نايبى بفرستد و نهايت احتياط آنست كه مرتبه ديگر حجى احتياطا به جا آورد و اگر بميرد احوط آنست كه وارث او از جهة او قضا كند و اگر مؤمنى به جا آورد نيز خوبست چنانكه صحيحه عمر بن يزيد بر آن دلالت مى‏كند

(و فى رواية جميل بن درّاج عن احدهما (صلوات اللَّه عليهما) انّ الجاهل فى ترك الرّكعتين عند مقام ابراهيم (عليه السلام) بمنزلة النّاسى)

(1) و در صحيح از جميل از يكى از صادقين از امام جعفر صادق يا امام موسى كاظم (صلوات اللَّه عليهما) منقول است كه فرمودند كه جاهل مسأله در ترك دو ركعت نماز در مقام ابراهيم بمنزله ناسيى است به تفصيلى كه گذشت در روايات.