لوامع صاحبقرانی جلد 8

‌صفحه‌ى 450

پس سر بتراش. و من احكام قربانى را در پيش گفتم و الحال آن چه ناچار است از ذكر آن ياد مى‏كنم در اينجا.

جايز نيست در قربانى و هدى قران و تمتع و كفارات و نذور اگر شتر باشد مگر شترى كه پنج سالش تمام شده باشد و در سال ششم داخل شده باشد، و مجزيست از گاو و بز آن چه آن را يك سال تمام شده باشد، و در سال دويم داخل شده باشد، و از گوسفند مجزيست جذع سال اول و آن برّه‏ايست كه شش ماه يا هفت ماه يا هشت ماهش تمام شده باشد و در ماه بعد از آن داخل شده باشد، و در غير منى يك گاو از هفت نفر مجزيست، و در منى نيز اگر قربانى سنت باشد مجزيست، و هدى واجب مجزى نيست گاو يا شتر مگر از يك كس كه اگر نداشته باشند روزه مى‏گيرند بدل از هدى به نص قرآن مجيد و شتر مجزيست از هفت كس بلكه از هفتاد كس در قربانى و در هدى مجزى نيست يكى مگر از يكى، و ظاهر اين عبارت آنست كه در هدى نيز شتر از هفت كس مجزيست و ليكن در كتب ديگر تصريح به آن چه مذكور شد كرده است و جزور مجزيست از ده كس كه از يك خانه نباشند، و از اين عبارت ظاهر مى‏شود كه جزور بهتر از ثنى باشد و چنين نيست بلكه ثنى شتر پنج ساله پا در شش است، و جزور اعم است و آن مطلق شتر است يا شتر كشته و عبارت حديث خوبست و آن حديث سكونى است كه حضرت امير المؤمنين (صلوات اللَّه عليه) فرمودند كه جذعه از سه كس كه از يك خانه باشند مجزيست، و مسنه كه گاو دو ساله پا در سه است از هفت كس متفرق مجزيست و جزور از ده كس متفرق مجزيست، و قوچ كه گوسفند نر خصيه‏دار است از شخصى يك كس و اهل خانه‏اش مجزيست و هر گاه قربانى كم ياب شود يك گوسفند از هفتاد كس مجزيست و در بحث هدى‏