لوامع صاحبقرانی جلد 8

‌صفحه‌ى 452

لي و سلّمني منه أسألك مسألة العليل الذّليل المعترف بذنبه ان تغفر لي ذنوبي و ان ترجعنى بحاجتى، اللّهُمَّ انّي عبدك و البلد بلدك و البيت بيتك جئت اطلب رحمتك و ابتغي طاعتك متّبعا لأمرك راضيا بقدرك أسألك مسألة المضطرّ إليك المطيع لأمرك المشفق من عذابك الخائف لعقوبتك أسألك ان تلقينى عفوك و تجيرنى برحمتك من النّار)

(1) ديگر زيارت كعبه معظمه است بعد از مناسك منى و اكثر خطابها از حضرت امام جعفر صادق است (صلوات اللَّه عليه) به معاوية بن عمار و ظاهرا حضرت رساله از جهت او نوشته بودند و او نيز از حضرت مسائل بسيار پرسيده است و كتب او معروف بوده است، و حسين بن سعيد و موسى بن القسم و غير ايشان عبارت رساله را در كتب خود مجزا ساخته بودند، و محتمل است كه كلينى رضي اللَّه عنه مبعض ساخته باشد و صدوق متابعت ايشان كرده است، و در سياق مناسك عبارت او را آورده است و عبارات روايات ديگر را به آن منضم ساخته است.

و زيارت كن خانه را در روز عيد بعد از مناسك منى كه آن رمى و ذبح و حلق است يا روز يازدهم و از روز دهم و يازدهم تاخير مكن چون نيست متمتع را كه تاخير كند و مفرد تاخير مى‏تواند كرد، و هر گاه مفرد را در برابر متمتع اندازند اعم است از مفرد و قارن، و در وقتى كه از منى متوجه زيارت خانه شوى در راه مشغول حمد و ثناى الهى باش با صلوات بر محمد و آل او هر چه مقدورت باشد و چون بدر مسجد رسى بايست و بگو آن چه را ترجمه‏اش اينست كه خداوندا يارى ده مرا بر اعمال حج كه تمام شود حجّم و سلامت دار حجّم را از آفات صورى و معنوى و مرا سلامت دار از