لوامع صاحبقرانی جلد 8

‌صفحه‌ى 597

شما حرب كرده است يا كند آنها دشمنان مايند و ما از ايشان بيزاريم و ايشان لشكر شيطانند.

خداوندا به درستى كه من سؤال مى‏كنم از تو بعد از صلاة و سلام كه صلوات بر محمد و آل او فرستى و نام هر يك را ببر، خداوندا مگردان اين زيارت را مرتبه آخر زيارتم پس اگر اين زيارت آخرم باشد پس محشور ساز مرا با امامانى كه ايشان را نام بردم.

خداوندا ثابت دار دلهاى ما را به طاعت و خير خواهى اين دين مبين يا ائمه معصومين و بر محبّت ايشان و بر آن كه نيكو اعانت كنم ايشان را و كردن نهم فرمان ايشان را پس تسبيح فاطمه زهرا (صلوات اللَّه عليها) را بخوان و ترجمه‏اش اينست كه منزه خداوندى كه صاحب جلال و عظمت و رفعت معنويست منزه خداوندى كه صاحب عزت بلند رفيع الشأن است منزه است خداوندى كه پادشاهى بلند مرتبه قديم او راست و او را سزاست منزه خداوندى كه صفات جمال و كمال او همه خوبست، منزه خداوندى كه مخصوص اوست نور و وقار، و ذات او در ظهور اظهر از همه اشياست و هدايت كننده عالميان است با نهايت عظمت و جلال، منزه خداوندى كه جاى پاى مور بر سنگ خارا نزد او هويداست منزّه پروردگارى كه مى‏داند كه مرغان هوا در كجا به زير مى‏آيند و بر سر كدام درخت يا كدامين زمين مى‏نشينند.