لوامع صاحبقرانی جلد 8

‌صفحه‌ى 64

كردم از حضرت امام موسى كاظم (صلوات اللَّه عليه) از زنان كه طواف كنند ميان صفا و مروه يعنى سعى كنند آيا مجزيست ايشان را كه چون سوارند بر بالاى كوه نروند و در پائين صفا و مروه بايستند حضرت فرمودند كه بلى جايز است كه بايستند در جائى كه خانه را به بينند يعنى از درى كه به صفا مى‏روند.

و به اسانيد صحيحه از آن حضرت (صلوات اللَّه عليه) مرويست كه بر سواره سعى نيست يعنى هروله واجب نيست و ليكن به جاى هروله اندكى چهار پا را تند مى‏كنند.

و در صحيح از خشاب منقولست كه آن حضرت از زراره پرسيدند و فرمودند كه آيا سعى كردى ميان صفا و مروه او گفت بلى فرمودند كه ضعف به همرسانى؟ گفت نه و اللَّه قوت داشتم يا قوت به همرسانيدم به سبب سعى حضرت فرمودند كه اگر خوف ضعف داشته باشى سوار شو زيرا كه ترا قوت دعا بيشتر خواهد بود

(و روى عنه عبد الرّحمن بن ابى عبد اللَّه قال لا تجلس بين الصّفا و المروة الّا من جهد)

(1) و منقولست در صحيح از عبد الرحمن كه گفت حضرت امام جعفر صادق (صلوات اللَّه عليه) فرمودند كه منشين در ميان صفا و مروه مگر وقتى كه به تنگ آيى و مشقت داشته باشى از رفتن. و ظاهرا بر سبيل كراهت باشد و لازم نيست كه بى‏تاب شود.

و به اسانيد صحيحه و كالصحيحه بسيار منقولست از حلبى كه گفت از آن حضرت (صلوات اللَّه عليه) سؤال كردم از شخصى كه طواف كند در ميان صفا و مروه آيا استراحت مى‏تواند كرد به نشستن فرمودند كه بلى اگر خواهد بر صفا و مروه بنشيند و اگر خواهد در ما بين هر دو بنشيند تا استراحت كند