لوامع صاحبقرانی جلد 8

‌صفحه‌ى 762

به آن كه علاجى نيست در عمرى يك حج طلبيده‏اند بكن و فارغ شو

[حق صوم‏]

(و حقّ الصّوم ان تعلم انّه حجاب ضربه اللَّه عزّ و جلّ على لسانك و سمعك و بصرك و بطنك و فرجك ليسترك به من النّار فان تركت الصّوم خرقت ستر اللَّه عليك)

(1) و حق روزه بر تو آنست كه بدانى كه چون عبادات ظاهره لطف است در عبادات باطنه و همه به يك ديگر مربوطند غرض الهى از صوم آنست كه قواى شهوانى شكسته شود تا از بنده مخالفت الهى صادر نشود پس بايد كه موافق اراده رضاى الهى روزه را به جا آورى به آن كه زبان را از بد گفتن باز دارى و بدارى به خواندن آن چه مطلوبست خواندن آن و هم چنين گوش و چشم و شكم و فرجت را از محرّمات باز دارى و به آن چه مطلوبست بدارى، و بدانى كه غرض الهى از صوم آنست كه بفهمى و بدانى كه ترا امر بصوم فرموده است تا ترا از آتش جهنم نجات دهد.

و در اخبار از رسول مختار و ائمه اخيار (صلوات اللَّه عليهم) وارد شده است كه «الصّوم جنّة من النّار» پس اگر روزه نگيرى يا به شرايط آن به جا نياورى خود ساتر خود را و حاجب خود را از آتش دوزخ دريده بر خود تا آتش همه اعضا و جوارحت را در يابد چون اصل خوردن معصيت است، و سبب معاصى بسيار نيز هست و همه را خود بر سر خود آورده يا آن كه چون آدمى روزه مى‏گيرد كه چيزهائى كه حلال است نخورد و كارهاى حلال را به جا نياورد چه احتمال دارد كه محرمات را به جا آورد و چون روزه را خورد كارهاى ديگر را نيز خواهد كرد و خسر الدنيا و الآخره خواهد شد يا آن كه چون آدمى گناهان بسيار كرده است حق سبحانه و تعالى روزه را مقرر فرموده است تا به سبب روزه او را بيامرزد و پرده كه بر او پوشانيده است‏