سوره شعراء {اين سوره در مكّه نازل شده و داراى 227 آيه است}
به نام خداوند رحمتگر مهربان1- طا، سين، ميم2- اين است آيههاى كتاب روشنگر3- شايد تو از اينكه [مشركان] ايمان نمىآورند، جان خود را تباه سازى4- اگر بخواهيم، معجزهاى از آسمان بر آنان فرود مىآوريم، تا در برابر آن، گردنهايشان خاضع گردد5- و هيچ تذكّر جديدى از سوى [خداى] رحمان برايشان نيامد جز اينكه همواره از آن روى بر مىتافتند6- [آنان] در حقيقت به تكذيب پرداختند، و به زودى خبر آنچه كه بدان ريشخند مىكردند، بديشان خواهد رسيد7- مگر در زمين ننگريستهاند كه چه قدر در آن از هر گونه جفتهاى زيبا رويانيديم؟8- قطعاً در اين [هنرنمايى] عبرتى است و[لى] بيشترشان ايمان آورنده نيستند9- و در حقيقت، پروردگار تو همان شكست ناپذير مهربان است10- و [ياد كن] هنگامى را كه پروردگارت موسى را ندا در داد كه به سوى قوم ستمكار برو11- قوم فرعون؛ آيا پروا ندارند؟!12- گفت «پروردگارا، مىترسم مرا تكذيب كنند،13- و سينهام تنگ مىگردد، و زبانم باز نمىشود، پس به سوى هارون بفرست14- و [از طرفى] آنان بر [گردن] من خونى دارند و مىترسم مرا بكشند»15- فرمود «نه، چنين نيست؛ نشانههاى ما را [براى آنان] ببريد كه ما با شما شنوندهايم»16- پس به سوى فرعون برويد و بگوييد «ما پيامبر پروردگار جهانيانيم،17- فرزندان اسرائيل را با ما بفرست»18- [فرعون] گفت «آيا تو را از كودكى در ميان خود نپرورديم و ساليانى چند از عمرت را پيش ما نماندى؟19- و [سرانجام] كار خود را كردى، و تو از ناسپاسانى»20- گفت «آن را هنگامى مرتكب شدم كه از گمراهان بودم،21- و چون از شما ترسيدم، از شما گريختم، تا پروردگارم به من دانش بخشيد و مرا از پيامبران قرار داد22- و [آيا] اينكه فرزندان اسرائيل را بنده [خود] ساختهاى نعمتى است كه منّتش را بر من مىنهى؟»23- فرعون گفت «و پروردگار جهانيان چيست؟»24- گفت «پروردگار آسمانها و زمين و آنچه ميان آن دو است - اگر اهل يقين باشيد»25- [فرعون] به كسانى كه پيرامونش بودند گفت
لطفا منتظر باشید ...
