غزل 8 - آئ‍ی‍ن‍ه‌ ج‍ام‌ ‌ نسخه متنی

در عيش نقد کوش که چون آبخور نماند
آدم بهشت روضه دارالسلام را31

ما را بر آستان تو بس حق خدمت است
حافظ مريد جام مي است اي صبا برو32
وز بنده بندگي برسان شيخ جام را33

ساقيا برخيز و درده جام را
ساغر مي بر کفم نه تا ز بر
گر چه بدناميست نزد عاقلان
باده درده چند از اين باد غرور
دود آه سينه نالان من
محرم راز دل شيداي خود
با دلارامي مرا خاطر خوش است
ننگرد ديگر به سرو اندر چمن
صبر کن حافظ به سختي روز و شب
عاقبت روزي بيابي کام را

رونق عهد شباب است دگر بستان را
اي صبا گر به جوانان چمن بازرسي39
گر چنين جلوه کند مغبچه باده فروش40
اي که بر مه کشي از عنبر سارا چوگان
ترسم اين قوم که بر دردکشان مي‌خندند
يار مردان خدا باش که در کشتي نوح
هست خاکي که به آبي نخرد طوفان را42