غزل 304 - آئ‍ی‍ن‍ه‌ ج‍ام‌ ‌ نسخه متنی

داراي جهان نصرت دين خسرو کامل
اي درگه اسلام پناه تو گشاده
تعظيم تو بر جان و خرد واجب و لازم
روز ازل از کلک تو يک قطره سياهي
خورشيد چو آن خال سيه ديد به دل گفت
شاها فلک از بزم تو در رقص و سماع است
مي نوش و جهان بخش که از زلف کمندت
دور فلکي يک سره بر منهج عدل است200
حافظ قلم شاه جهان مقسم رزق است201
از بهر معيشت مکن انديشه باطل

به وقت گل شدم از توبه شراب خجل
صلاح ما همه دام ره است و من زين بحث1)
بود که يار نرنجد ز ما به خلق کريم
ز خون که رفت شب دوش از سراچه چشم
شديم در نظر ره روان خواب خجل