در قاموس, كه كتاب لغت معتبرى است, ديه را اين گونه معنا مى كند: ديه خونبهاست كه حق كشته شده (قتيل) مى باشد .راغب اصفهانى در معجم الفاظ قرآن مى فرمايد: (يقال لما يعطى فى الدم دية(1); آنچه در خون (قتل) پرداخت مى شود, ديه نام دارد. .در لغتنامه دهخدا ديه مالى است كه بَدَل نفس مقتول به ولى او داده مى شود و از باب تسميه به مصدر است. از مجموع مطالب نقل شده از كتابهاى لغت در مى يابيم كه لغت شناسان گذشته و حال, ديه را به معناى مالى كه عوض نفس مقتول, به ولى او داده مى شود, معنا مى كنند. خلاصه, ديه يعنى خونبها و جنبه مجازات مجرم را دارد .