فرهنگ بزرگ جامع نوین عربی به فارسی نسخه متنی

مَاْكَمَة و مَاْكَم و مِاْكَم و مِاْكَمَة - مَاكِم، ج: گوشت دو طرف نشيمنگاه.

مَاْكُوم: اندوهگين.

(اُكْنَة(: آشيانه مرغان )لغتى است در وكنه).

(اِكاء): سربند مشگ و غير آن.

اَكى، ض: وثيقه گرفت از قرض دار خود بشاهد.

(اَلَّ) اَلاًّ، ض ن: دويد، شتافت.

اَلَّ اللَّوْنُ: روشن و تابان شد رنگ.

اَلَّتْ فَرائِصُهُ: جنبيد گوشت شانه او در دويدن.

اَلَّ فُلاناً: برجست و دفع نمود فلان را به حربه.

اَلَّ الثَّوْبَ: دوخت جامه را.

اَلَّهُ عَلَيْهِ: برانگيزاند او را بر وى.

اَلَّ الْمَريضُ وَالْحَزينُ اَلاًّ و اَليلاً، ض: ناليد و فعان كرد از مصيبت.

اَلَّ الْفَرَسُ: راست كرد اسب گوش را.

اَلَّ الصَّقَرُ: باز ايستاد چرغ از شكار كردن.

اَلَّتِ الْمَراَةُ اَليلاً و اَليلَةً: بى فرزند شد زن.

اَلِلَتْ اَسْنانُهُ، ف: فاسد گشت دندانهاى او.

اَلِلَتِ السِّقاءُ: بو گرفت مشگ.

تَاْليل: تيزكردن گوش.

اُذُنٌ مُؤَلَّلَةٌ: گوش تيز.

اَلا تُريدُ: آيا نميخواهى، آيا اراده نميكنى.

لِئَلاَّ: مبادا.

اَلاى: يك هنگ از لشكر.

اِلاَّ: مگر، بجز، غير از، مگر اينكه، اگرنه.