فرهنگ بزرگ جامع نوین عربی به فارسی نسخه متنی

تَاًلَّدَ: متحير گشت.

اَلِدَة واِلدَة: فرزندان.

(اَلَّذى( اَللَّذانِ و اَلَّذانِّ تثنيه و اَلَّذينَ و اَللَّذُونَ، ج و اَللَّذَيَّا و اَللَّذَيَّانِ و اَللَّذِيُّونَ تصغير )مفرد و تثنيه و ج)

اَلَّتى: مؤنث اَللَّواتى و اَللاَّتِ و اَللاَّئى و اَللَّواتِ و اَللاَّئى و اَللاَّءِ، ج: اَللَّتانِ تثنيه و اَللَّتانِّ و اَللَّتيَّا تصغير اسم موصول است به معنى آنكه و آنچه در ذوى العقول و غير آن استعمال ميشود و در آن لغاتى است اَلَّذِ و اَلَّذْ و اَلَّذىّ و اَلَّذى و لَذى.

(اَلِزَ) اَلْزاً، ف: بى آرام گرديد.

اَلَزَهُ و بِهِ اَلْزاً: لازم شد او را.

(اُلِسَ) اَلْساً، ل ن: شوريده عقل گرديد.

مَاْلُوس، ص.

مُؤالَسَة: خيانت كردن.

هُوَ لا يُدالِسَ وَ لا يُؤالِسَ: او فريب نمى دهد و خيانت نميكند.

تَاَلُّس: دردمند شدن.

ضَرَبْتُهُ فَما تَاَلَّسَ: زدم او را پس دردمند نشد.

اَلْس: اصل بد، شوريدگى عقل، ديوانگى، خيانت، دروغ، دزدى، خطاى تدبير، شك و تغيير خوى.

اُلاس: ديوانگى.

ما ذُقْتُ اَلُوساً: نخوردم چيزى را.

اِلْياس و اَلْياس: نام پيغمبريست.

مَاْلُوس: شيريكه كَره نياورد و مزه آن تلخ شده.

(اَوْلَع(: ديوانگى )بزيادى واو براى الحاق برباعى).