فرهنگ بزرگ جامع نوین عربی به فارسی نسخه متنی

لا دَرَيْتَ وَ لا اَتْلَيْتَ: شتران تو بى اولاد باد (اين را در وقت نفرين گويند).

اَلْو: عطايا و هديه، نعمت، پشگل گوسفند، تقصير، كوتاهى.

ولا يَأتَلِ اُولُو الفَضْلِ مِنْكُم (آيه): صاحبان فضل كوتاهى نكنند.

اَلوَة اُلوَة اِلوَة: سوگند.

الاء و اَلا - اَلائَة و اَلاء واحد: درختيست تلخ و دائماً سبز و نيكو منظر.

سِقاءٌ مَاْلُوٌّ و مَاْلِىٌّ: مشگى كه به درخت فوق دباغت كرده باشند.

اَلىّ: بسيار سوگند خورنده.

اَلِيَّة و اَلِيّاً - اَلايا، ج: سوگند، تقصير.

اُلُو و اُلُوَة و اِلِيَّة - اَلاوِيَة، ج: چوب عود كه به آن بخور دهند.

اَلُوَّة: مسافت يك تير پرتاب، چوب عود، شير ماده، رفاهيت.

مِئْلاة - مَالى، ج: خرقه كه زنان در وقت نوحه بر ميان بندند.

(اَلِىَ) اَلىً، ف: بزرگ سرين و بزرگ دنبه گرديد.

كَبْشٌ اَلْيانٌ و اَلَيانٌ و اَلِىٌّ و الٍ و الى و نَعْجَةٌ اَلْيانَةٌ و اَلْيا: قوچ نر و ميش ماده پُر دنبه.

اَلْى و اَلْو و اَلا و اِلى و اِلّْى - الاء، ج: نعمت.

اَلْيَة - اَلْيات و اَلايا، ج (اَلْيانِ تثنيه): دنبه، سرين و نشستنگاه يا پيه و گوشت ته، گوشت بيخ انگشت ابهام، گوشت پشت ساق، گرسنگى، پاره از پيه.