فرهنگ بزرگ جامع نوین عربی به فارسی نسخه متنی

اَمَّتِ الْمَراَةُ: مادر شد، بچه دار شد.

رَأى بِاُمِّ عَيْنِهِ: با چشم خود ديد.

اُمَّة - اُمَّات، ج: راه، شريعت و دين، سنت پيغمبر، مرد جامع خير، مقتداى مردم، جماعتى كه به طرف ايشان پيغمبرى آمده باشد، گروه از هر جنس حيوانات و هر صنف مردم، كسى كه بر راه حق و مخالف ساير اديان باشد، هنگام و مدت، دانشمند، مادر، قد و قامت، رخسار، نشاط، طاعت.

وَ ادَّكَرَ بَعْدَ اُمَّةٍ (آيه): بعد از مدت و هنگامى بياد آورد.

اُمَّةُ الرَّجُل: قوم مرد.

اُمَّةُ اللَّه: خلق خدا.

اِمَّة: حالت، راه شريعت و دين، نعمت، هيئت و شأن، فراخى و وسعت زندگانى، سنت پيغمبر، طريقه، امامت، اقتدا بامام.

اُمَيْمَة (تصغير اُم)- اَمائِم، ج: سنگ كه بدان سر شكنند، پتك آهنگران.

اَمام: پيش و جلوى.

اَمامَكَ: خود را دور دار از آنچه پيش تست (كلمه تحذير)

اِمام: (جمع بلفظ واحد است و امامان تثنيه). پيشوا و مقتدا و رئيس، پيش نماز، راه، كنار زمين، مصلح چيزى و برپادارنده آن، قرآن، پيغمبر و خليفه، امير لشگر، آنچه هر روز طفلان بياموزند از اسب دوانى، دليل و راهنما، سرودگوى شتران، جانب قبله و زه كمان، شمشه بنايان.

- اَيِمَة و اَئِمَّة، ج: دوازده نفر پيشوايان اسلام جانشينان پيغمبر اكرم.

اِمامَة: پيش روى، پيش نمازى، رياست عامه، اَلْحَسَنُ وَالْحُسَيْنُ اِمامانِ قاما اَوْقَعَدا (حديث( حسن و حسين )ع) هر دو امام هستند چه قيام نمايند چه سكوت، بحقند.

هذا اَوَّمُ مِنْهُ وَ اَيَّمُ مِنْهُ: اين نيك تر است، از او در امامت.

اُمامَة: سيصد شتر.