فرهنگ بزرگ جامع نوین عربی به فارسی نسخه متنی

اَمِن: ناترسى ضد خوف، دين، خلق و خوى.

ما اَحْسَنَ اَمِنَكَ: چه نيكو است دين تو و خلق و خوى تو.

اَمِن: امان خواهنده، بى بيم و ناترس.

اَمَنَة: ناترسى، راستى.

اُمَنَة: آنكه بر هر كس ايمن باشد و اعتماد كند بر وى بهر كارى.

اَمان: زنهارى، ناترسى.

اَمانَة: راستى ضد خيانت، زنهارى، ناترس، اهل و مال مرد و كسى كه آنها را گذارده بسفر رود.

اِنَّا عَرَضْنَا الْاَمانَةَ (آيه): ما عرضه داشتيم فرائض مفروضه يا اعتقاد به توحيد يا ولايت را.

امِن: بى خوف و بى بيم.

اَعْطَيْتُهُ مِنْ امِنِ مالى: بخشيدم او را از مال خالص خود.

ناقَةٌ اَمُونٌ - اُمُنٌ، ج: شتر ماده استوار خلقت.

اَمين - اُمَناء، ج: امانت دار و قوى، كسى كه بر او اعتماد كنند و از او ايمن باشند، بى بيم دارنده، بى ترس، يكى از اسماء حضرت بارى و لقب پيغمبراكرم (ص) قبل از بعثت.

اَلْبَلَدُالْاَمينُ: مكه معظمه است كه محل اَمن و امان براى هر ذيروحى است.

اُمَّان: امانت دار و اعتماد شده بر او، زارع و دهقان، آنكه نوشتن نداند.

مَاْمَن: جاى امن.

مَاْمُون: امانت دار، اعتماد شده بر او، زنهار داده.

امين و اَمين و امّين و اَيْمين (بِالْاِمالَة اسم فعل است): از اسماء خدايتعالى، اى خدا مستجاب كن يا چنين كن و چنين باد.