فرهنگ بزرگ جامع نوین عربی به فارسی نسخه متنی

بِما اَنَّ: براى اينكه، از آنجائيكه، چونكه.

عَلى اَنَّ: درصورتى كه، نظر باينكه.

اِنْ لَمْ: مگر اينكه، جز آنكه.

اِنَّما: لكن، فقط، تنها.

اَنَاهُنا: من اين جا هستم.

اَنَا وَ زَوْجَتى: زنم و خودم.

اَنانىّ: خودخواه، خودپسند، كسى كه منم ميزند.

اَنانِيَّة:خودپسندى،خودخواهى،خودستائى،خود - بينى، خودپرستى.

اَنانِيَّة، اَنانَة: خودبينى، خودپرستى.

(اِنْ): بر چهار وجه آيد

1 - حرف شرط جزم مى دهد دو فعل را مانند وَ اِنْ تَعُودُوانَعُدْ (اگر برگشتيد برميگرديم( و گاه مقترن به لا آيد در اين هنگام بالااستثنائيه اشتباه گردد مانند اِلاَّ تَنْصُرُهُ فَقَدْ نَصَرَهُ اللَّهُ، )اگر يارى نكنيد او را پس خدا يارى كرد او را)

2 - نافيه به معنى ما و واقع شود بعد از او جمله اسميه مانند اِنِ الْكافِرُونَ اِلاَّ فى غُرُورٍ (نيستند كافران مگر در فريب و اشتباه( - و گاه بعد از او جمله فعليه مانند اِنْ اَرَدْنا اِلاَّالْحُسْنى )اراده نميكنيم مگر خوبى را)

3 - زائده مانند ما اِنْ رَاَيْنا مَلَكاً (نديديم ما ملكى)

4 - مخففه از مثقله مانند معنى اَنْ - و اِنْ غالبا عمل نميكند مثل اِنْ هذان لَساحران و بر سر فعل آيد مانند و اِن يَكادُ الَّذينَ كَفَرُوا و گاهى به معنى قد مانند اِنْ نَفَعَتِ الذِّكْرى و مانند اِتَّقُوااللَّهَ اِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنينَ (بقول بعضى بپرهيزيد خدا را به تحقيق كه شما مؤمنيد) و اين وجه نادر است.

(اِنَّ(: براى تأكيد خبر است - نصب اسم مى دهد و رفع خبر مانند اِنَّ زَيْداً قائِمٌ بدرستى كه زيد ايستاده است و در لغتى نصب به اسم و خبر مى دهد مانند اِنَّ قعرَ جَهَنَم سَبعين خَريفا - )حديث( )بدرستى كه ته جهنم هفتاد سال است( و گاهى بعد ان مبتدا مرفوع آيد و اسم آن ضمير شان محذوف مانند اِنَّ مِنْ اَشَدِّ النَّاسِ عَذاباً يَوْمَ الْقِيمَةِ الْمُصَوِّرُونَ )بدرستى از كسانى كه در روز قيامت عذاب آنها شديدتر است صورت سازهايند تقدير انه من اشد... است( و گاهى حرف جواب باشد به معنى نعم )مثال - كسى بابن زبير گفت لعن الله ناقه حملتنى اليك لعنت خدا بر شتر ماده كه حمل كرده است مرا به سوى تو ابن زبير جواب داد اِنَّ وَراكِبَها - بله لعنت خدا بر شتر و راكب آن) و در نُه جا اِن خواند ميشود بكسر

1 - ابتداء كلام اِنَّ زَيْداً قائِمٌ

2 - بعد از اَلا تنبيه اَلا اِنَّ زَيْداً

3 - هرگاه صله موصول باشد وَاتَيْناهُ مِنَ الْكُنُوزِ ما اِنَّ مَفاتِحَهُ،

4 - در جواب قسم - وَاللَّهِ اِنَّ زَيْداً قائِمٌ

5 - محكى قول در لغت مشهور - قالَ اللَّهُ اِنّى مُنْزِلُها

6 - بعد از واو حال - جاءَ زَيْدٌ وَ اِنَّ يَدَهُ عَلى رَاْسِهِ

7 - خبر از عين واقع شود، زَيْدٌ اِنَّهُ ذاهِبٌ،

8 - بعد حيث، اِجْلِسْ حَيْثُ اِنَّ زَيْداً جالِسٌ 9 -جائى كه ان قبل از لامى واقع شود كه فعل قبلى را از عمل معلق سازد مانند وَاللَّهُ يَعْلَمُ اِنَّكَ لَرَسُولُهُ و هرگاه تاويل جمله بمصدر باشد مفتوح خوانند چنانكه بعد از لو باشد مانند لَوْ اَنَّكَ قائِمٌ لَقُمْتُ - و چون مفتوحه آن فرع مكسوره است لذا صحيح ميباشد حصر بفتح آن مانند قُلْ اِنَّما يُوحى اِلَىَّ اَنَّما اِلهُكُمْ اِلهٌ واحِدٌ.