فرهنگ بزرگ جامع نوین عربی به فارسی نسخه متنی

مُؤْتَنِب: آنكه به طعام اشتها ندارد.

اَنَب: بادنجان.

اَناب: مشگ يا نوعى از عطر است.

اَنَّبَه: پشيمان شدن، دچار سرزنش وجدان گرديدن.

تَاْنيب: سرزنش، نكوهش، توبيخ، پشيمانى، خودخورى.

اُنْباشى: سرجوخه، وكيل باشى.

اَنْبُولَة: آمپول.

اَنْتيكَة: كهنه، قديمى، باستانى.

اَنْتيكخانه: موزه.

اَنْتيمُون: سنگ سرمه

(اَنْبَرباريس(: زرشك )در امبرباريس مذكور).

(اَنْبيق) - اَنابيق، ج: اسبابى است براى تقطير و آن لوله ايست كه بخار را بصورت مايع درآورده از قرع بقابله متصل است به شكل.

(اَنَتَ) اَنيتاً، ض: ناليد.

اَنَتَ فُلاناً، ض: رشگ برد بر فلان و حسد كرد بر او.

مَاْنُوت و اَنيت، ص.

اَنَتَ الشَّىْ ءَ: اندازه كرد اين چيز را.

اَنْتَ و اَنْتِ - اَنْتُمْ و اَنْتُنَّ، ج: ضمير رفع منفصل براى مخاطب و مخاطبه.