فرهنگ بزرگ جامع نوین عربی به فارسی نسخه متنی

اَنَسَة: ايمنى - الفت.

اُناس: مردم (و گاهى همزه آن حذف مى شود - ناس).

اِنْسان - اَناسى، ج: سر انگشتان، سايه مردم، سر كوه، زمين نامزروع، مردمك چشم، مردم (مفرد و جمع و مذكر و مؤنث يكسان است).

اُنْسَيان: (تصغير(، انسان كوچك، )و گفته شده كه اصل انسان انسيان بوده پس يا تخفيفا حذف شده).

جارِيَةٌ انِسَهٌ: دختر خوش نفس.

اَنُوس، اُنُس، ج: سگ ناگزنده ضد عقور كه گزنده است.

اَنيس: خروس، انس دهنده، پرنده اى است كه صداى او شبيه بصداى گاو است، به شكل، هر چيز رام شده، كسى.

ما بِالدَّارِ اَنيسٌ: نيست در خانه كسى.

اَنيسَة و مَاْنُوسَة: آتش.

مَاْنُوس: اُنس گرفته.

يُونُس و يُونَس و يُونِس: نام پيغمبرى كه مدتى در شكم ماهى بود.

اَناناس: يك نوع ميوه گرمسيرى.

اَنُس: قابليت معاشرت.

اُنْسىّ: داخلى، ميانى.

اِنْسانِيَّة: بشريت، نوع پرستى.

اَنيس: خوش مشرب، خوش برخورد، مهربان، رام.

اِبْناس، مُؤانَسَة: ملايمت، انس گيرى، خوش مشربى.