بیشترتوضیحاتافزودن یادداشت جدید
(اَنيسُون): گياهى است داراى بوى خوش به شكل و آن را باديان رومى و زيره رومى گويند. (اَنَضَ) اللَّحْمُ اَنيضاً، ض: متغير گشت گوشت. اَنُضَ اللَّحْمُ اَناضَةً، ك: نيم پز شد گوشت. انَضَ اللَّحْمَ ايناضاً: نيم پز كرد گوشت را. ايناض: رسيدن و پختن خرما. اِناض: خرماى رسيده. اَنيض: گوشت نيم پخته، جنبيدن و برجستن روده ها از ترس. (اَنَفَهُ) اَنْفاً، ض ن: زد بينى او را. اَنَفَهُ الْماءُ: رسيد آب تا بينى او در حوض. اَنَفَتِ الْاِبِلُ: پايمال كردند شتران مرغزار و گياههاى نچرانيده را. اَنِفَ مِنْهُ اَنَفاً و اَنَفَةً، ف: نَنگ داشت از او. ما رَاَيْتُ اَحْمى اَنَفاً وَ لا انَفَ مِنْ فُلانٍ: نديدم با ننگ و عارتر از وى. اَنِفَتِ الْمَراَةُ: وِيار كرد زن، باردار شد زن و رغبت و ميل به چيزى نكرد. اَنِفَ الْبَعيرُ: دردمند شد بينى شتر از چوب مهار و رام گرديد. انَفَ الْاِبِلَ اينافاً و اَنَّفَ تَاْنيفاً: به مرغزار نچرانيده رسانيد شتران را. انَفَ فُلاناً: برانگيخت او را بر ننگ، دردمند بينى گردانيد او را. انَفَ اَمْرَهُ: شتاب كرد كار خود را. انَفَهُ الْماءُ: آب تا بينى او رسيد در حوض و نهر.