فرهنگ بزرگ جامع نوین عربی به فارسی نسخه متنی

وَرِمَ اَنْفُهُ: خشمگين گرديد.

جَعَلَ اَنَفَهُ فى قَفاهُ: حق را پشت كرد و به باطل رو آورد.

هُوَ يَتَتَبَّعُ اَنْفَهُ: در پى او ميپويد و ميرود.

اُنُف: رفتار و حركات نيكو.

رَوْضَةٌ اُنُفٌ: سبزه زار نچرانيده شده.

كَاْسٌ اُنُفٌ: جام و ظرف ناخورده.

اَمْرٌ اُنُفٌ: كار نو كه كسى نكرده باشد.

اتيكَ مِنْ ذى اُنُفٍ: ميآيم تو را بعد از اين.

اَنْفَةُ الشَّىْ ءِ: آغاز و اول چيز.

اَنْفَةُ الصَّلوةِ: تكبيره الاحرام نماز.

اَنْفَةُ الصَّبِىِّ آغاز باليدگى كودك.

اَنْفان: بلندبينى.

رَجُلٌ اُنافِىٌّ: مرد بزرگ بينى.

اِمْرَاَةٌ اَنُوفٌ: زن خوش بوى بينى يا زنى كه از چيز بى خير ننگ دارد.

قالَ انِفاً و اَنِفاً: گفت اكنون.