فرهنگ بزرگ جامع نوین عربی به فارسی نسخه متنی

اَنِىَ اُنِيّاً و اِنىً، ض، ف: درنگى كرد و سستى نمود.

اَنِىَ الرَّجُلُ، ف: بردبار گرديد.

انَيْتُهُ ايناءً: بازداشتم او را، با درنگ گردانيدم.

اَنّى تَاْنِيَةً: سستى كرد و درنگى نمود.

تَاَنّى: تامل كرد و انتظار نمود.

تَاَنّى: درنگى و سستى.

اِسْتَاْنى: درنگى كرد، منتظر كرد.

اَنْى و اِنْى: ساعتى، قسمتى از شب.

مَضى اَنْيانِ مِنَ اللَّيْلِ: گذشت دو ساعت و دو قسمت از شب.

اِنى و اَنى - اناء و اُنّى و اِنّى، ج: تمام روز، هنگام، انتهاى چيز يا پختگى آن.

آناء: ساعتها.

يَتْلُونَ آياتِ اللَّهِ آناءَ اللَّيْلِ (آيه): در ساعات شب آيات خدا را تلاوت مى كنند.

بَلَغَ هذا اِناءً و اَناءً: رسيد اين به نهايت.

اَلَمْ يَاْنِ لِلَّذينَ آمَنُوا اَنْ تَخْشَعَ قُلُوبُهمْ لِذِكْرِ اللَّهِ (آيه): آيا وقت آن نرسيد كه قلبهايشان از ياد خدا خاشع شود؟

اَناء: درنگى و بازداشت، بردبارى و وقار.

اَناة: زن سست ديرخيز، تحمل و وقار.

اِناء - انِيَة، ج و اَوانى، ج ج: ظرف مطلق از همه قسم.