فرهنگ بزرگ جامع نوین عربی به فارسی نسخه متنی

الَ الْمَلِكُ رَعْيَتَهُ اِيالاً و اِيالَةً: سياست راند ملك رعيت خود را.

قَدْ الَنا وَ ايلَ عَلَيْنا: بتحقيق كه سياست راند بر ما.

الَ الْمالَ و اِئْتالَ: اصلاح و پرستارى كرد مال و چارپايان را.

الَ الشَّىْ ءُ مَالاً: كم شد آن چيز.

الَ مِنْ فُلانٍ: رهائى يافت.

الَ لَحْمُ النَّاقَةُ: گوشت ماده شتر رفت و لاغر گرديد.

اَوِلَ اَوَلاً، ف: درگذشت و سبقت نمود.

اَوَّلَهُ اِلَيْهِ تَاْويلاً: بازگردانيد او را بسوى او.

اَوَّلَ الْكَلامَ وَ تَاَوَّلَ: بيان كرد آن چه كلام بدان باز ميگردد.

تَاْويلُ الرُّؤْيا: بيان كردن خواب.

تَاْويل: گياهى خوشبو بستانى.

آل - اوال، ج: (اصل آن اهل بوده ها بدل بهمزه گرديده و همزه ثانى بواسطه توالى همزتين تبديل بالف شده(، آنچه كه از دور نمايان باشد، از شتر و آب نما و سراب و شخص و هر چيز به شكل، چوب، ستون خيمه، اطراف و نواحى كوه، اهل و عيال مرد و پيروان و اولياء او )استعمال نميشود مگر در بزرگواران).

الُ اللَّه: خاندان پيغمبر صلى الله عليه و آله.

الُ الرَّسُول: خاندان رسول (ص).

الَة - ال و الات، ج: چوب خيمه، شدت، حالت، تابوت، ابزار و آلت.

هُوَ بِالَةِ سُوءٍ: او بحالت بديست.

ائِل - اُيَّل، ج: شير بسته شده، هر چيز سفت از روغن و عسل و غيره.

اِيال: ظرف شراب و غير آن.

اِيالات: رودبارها.

اُيَّل و اَيِّل و اِيَّل - اَيائِل، ج: بز كوهى يا گوزن.

اُيَّل: آب منى در رحم، شير بسته شده يا ظرف آن.