فرهنگ بزرگ جامع نوین عربی به فارسی نسخه متنی

تَبائُس: با يكديگر طلب فقر كردن، فروتنى فقيرانه نمودن.

بَاْس: ترس، عذاب و شكنجه، سختى، دليرى در جنگ.

وَالصَّابِرينَ فِى الْبَاْساءِ (آيه): صابرانند در سختيها و جنگها.

بِئْس - بَناتُ بِئْسٍ، ج: بلا و سختى.

بُؤْس - اَبْؤُس، ج: سختى و بلا.

يَوْمٌ بُؤْسٌ و يَوْمٌ نِعمٌ: روزى است سخت و روزى فراخى.

بَئِس و بَئيس: دلاور و سخت.

عَذابٌ بِئْسٌ و بَئيسٌ و بَيْاَسٌ: شكنجه سخت.

بَاْساء و بُؤْسى: سختى و بلا.

بَيْاَس: مرد دلاور و سخت، شير درنده.

بَاْسَ فى بوسٍ: بوسيد.

بَاْس: توانائى، قدرت، نيرو، زور.

ذُوبَاْسٍ: دلير، زورآزما، دلاور.

لا بَاْس: حرفى نيست، اهميتى ندارد، ايرادى نيست.

وَ اَطْعِمُوالْبائِسَ الْفَقيرَ (آيه): اطعام كنيد به كسى كه به او سختى رسيده.

لا بَاْسَ عَلَيْكَ: براى تو زيانى ندارد.

بَئِس: تيره بخت، بدبخت و بينوا.

بِئس: واى، بدابحال.