فرهنگ بزرگ جامع نوین عربی به فارسی نسخه متنی

فَلَيُبَتِّكُنَّ آذانَ الْاَنعامِ (آيه): بطور يقين گوشهاى چهارپايان را ميبرند.

بَتَّكَهُ تَبْتيكاً: بسيار بريد آن را.

تَبَتَّكَ تَبَتُّكاً: بريده گرديد.

اِنْبَتَكَ اِنْبِتاكاً: بريده و بركنده شد.

بِتْكَة و بَتْكَة - بِتَك، ج: قطعه بريده شده، آنچه از پر و پشم و موى كشيده و كنده شده، پاره از شب (بقول بيضاوى شكافتن بهتر از بريدن است).

باتِك و بَتُوك: بُرّان.

(بَتَلَهُ) بَتْلاً و بَتْلَةً، ض ن: بريد آن را، جدا كرد آن را از غير و ممتاز ساخت.

بَتَّلَهُ تَبْتيلاً: بريد آن را.

تَبَتَّلَ تَبَتُّلاً و اِنْبَتَلَ اِنْبِتالاً: بريده گرديد.

تَبَتَّلَ اِلَى اللَّهِ: گرديد بسوى خدا و بريد از غير او.

بَتل: اخلاص، انقطاع.

وَاذْكُرِاسْمَ رَبِّكَ وَ تَبَتَّلْ اِلَيْهِ تَبْتيلاً (آيه): يادكن پروردگارت را و بسوى او اخلاص ورز يعنى از هواى نفس.